Nie umiem się żalić ,bo od pocieszania zawsze byłam ja Po rozpoznaniu raka piersi zaangażowałam się w pracę wolontariuszki żeby pomóc innym kobietom radzić sobie z chorobą(i nie myśleć o swojej chorobie,taki rodzaj autoterapii). Byłam dzielna,ale teraz mój życiowy optymizm mi nie wystarcza.Po kolejnej operacji,związanej z piersią,zaczęłam słabnąć. Z aktywnej kobiety.nie mającej czasu chodzić (byłam w ciągłym biegu ),stałam się zdaną na innych,niepełnosprawną osobą . Trwa diagnostyka ,od 2013 tj.od chwili jak zdrowie zaczęło mnie opuszczać (w zawrotnym tempie)

. Mam wózek inwalidzki,zwykły,ale nie mam siły w rękach,zeby samodzielnie nim się poruszać .9 schodków,które dzielą mnie od podwórka ,to bariera nie do pokonania . AŻ 9 schodków !!!!!Nie wejdę na nie ani nie zejdę z nich(potrzebna pomoc ew.Dorota Szelągowska ew.Kasia owbor).Siedzenie też mnie męczy, teraz zaczęło mnie męczyć też leżenie. Bez Waszej pomocy przestanę opuszczać mieszkanie ,choć już i tak mało i rzadko wychodzę.Chcę pojechać na Przyjęcie I-komunijne do wnuczki,wiele rzeczy jeszcze chcę,ale bez Waszej pomocy, dalej będę tylko chciała. To,że data utworzenia zrzutki ,przypada 1.04 to nie żart,a jeżeli już ,to ponury ....Zbieram na na wózek "Zinger" jest lekki,bez problemu mieści się w bagażniku samochodu co da mi trochę niezależności i pozwoli mężowi smemu go załadować do bagażnika.Można sie nim bezpiecznie poruszać w terenie, jak i w domu (narazie za podparcie muszą wystarczyć mi ściany mieszkania )