Sylwia jest moją przyjaciółką, znamy się od ponad 2 lat. Jest bardzo dobrą i życzliwą osobą, zawsze można na nią liczyć. Od kiedy się znamy – zawsze było coś nie tak z jej zdrowiem, wiele przeszła, jednak mimo to- uśmiech nie schodził jej z twarzy. Aż do momentu w którym trafiła do szpitala. Tam lekarze nie potrafili jej zdiagnozować zarzucali, że udaje. Podając się za jej siostrę udało mi się dowiedzieć, że przeoczyli jej wynik badania na obecność Boleriozy (na to badanie sama poszła, bo po objawach zaczęłyśmy przypuszczać co jej jest). Łaskawie w szpitalu po wypisie musieli przyznać się do błędu... zaczęła się gonitwa za zdrowiem... badania na ko-infekcje (1500 zł), potem mega kosztowne leczenie w prywatnej klinice nad Morzem, brak reakcji na leczenie doustne- alergia pokarmowa na prawie wszystko co się nadaje do spożycia!!! Codzienne kroplówki – w końcu założenie portu ( kiedy żyły nie dawały już rady...) Po kilku dniach niedowład nóg- wózek inwalidzki. Nie zliczę ile razy zbierałam ją z chodnika- bo nagle nogi odmówiły jej posłuszeństwa... ile razy przyszłam na kawę, żartowałyśmy i nagle kubek wypadł jej z rąk. Do tego Mały, którego miałam okazję mieć u siebie dłuższy czas... to dziecko nic nie mogło jeść!!! Dramat- jakieś wziewy, tabletki, syropy i ta dieta- myślałam, że oszaleję...Jak ona daje rade na co dzień??!! Kredyt na leczenie, samo jedzenie to ok. 500 zł na tydzień dla Bartka a co dopiero jeszcze dla niej i drugiego syna (zdrowego).
A teraz nadzieja- ktoś chce pomóc! Łzy szczęścia i perspektywa, że będzie lepiej!
Jeżeli ktokolwiek zarzuca jej oszustwo to osobiście życzę mu aby sam takim ”oszustem” został i spróbował czuć to co ona, żyć tak jak ona i cierpieć jak ona!

Dużo zdrowia i wszystkiego dobrego. Powodzenia :)))