Drodzy Przyjaciele. Niebawem mija rok od początku naszej walki o mojego brata Krzysztofa. W tym czasie dzięki Wam, wspaniałym rehabilitantom z centrum Neurorehabilitacji Gołębi Dwór pod przewodnictwem wspaniałego człowieka, który dał nam nie tylko nadzieję ,profesora Jana Talara i oczywiście ogromnej pracy i samozaparciu Krzyśka udało się osiągnąć bardzo wiele. Ze stanu wegetatywnego do wstania na własne nogi! Kochani, to ogromne osiągnięcie!!! Cała rodzina oraz sam Krzysiek ,który doskonale wie, że to dzięki Wam!!! Jesteśmy wszystkim wdzięczni za to, że przyłączyliście się do naszej zbiórki i walczyliście o powrót do zdrowia mojego brata. Jesteśmy wdzięczni za każdą złotówkę, dzięki temu mogliśmy go rehabilitować w najlepszym miejscu pod słońcem.  Dzisiaj ponownie prosimy Was o pomoc. Przed Krzysztofem jeszcze długa droga do odzyskania sprawności. Chcielibyśmy również z nim porozmawiać, ale niestety nie jest to póki co możliwe. Czekają go długie godziny nauki mowy z logopedą.. Wierzymy jednak, że to niebawem już nastąpi. Chcielibyśmy nadal rehabilitować go w Gołębim Dworze, niestety wiąże się to z ogromnymi kosztami, których sami nie jesteśmy w stanie udźwignąć. Prosimy Was raz jeszcze, POMÓŻCIE NAM W DRODZE KRZYŚKA DO SPRAWNOŚCI..... Nadzieja umiera ostatnia...