Dzień dobry, są rzeczy ważne i ważniejsze. Jak widzę na jakie cele ludzie potrzebują wsparcia finansowego aż wstyd mi prosić o cokolwiek, ale robię to dla córki. Mieszkaliśmy w starym domu po babci, który sami drobnymi krokami remontowaliśmy latami, latami też odkładaliśmy pieniądze na najważniejszy etap remontu, niestety skok cen materiałów budowlanych, który nastąpił w ubiegłym roku pozbawił nas ogromnej części odłożonych pieniędzy. W normalnych warunkach zakasałabym rękawy i wyjechała za granicę by uciułać brakującą kwotę....ale po dwóch stratach spotkało mnie ogromne szczęście, urodziła się nasza córka i nie mogę jej zostawić, dlatego proszę o wsparcie. Ja mogę marznąć, mieszkać bez dachu, ale proszę o wsparcie dla niej. Nie jestem nierobem, pracowałam w każde wakacje odkąd skończyłam 13lat, pierwszą pracę miałam w wieku 10lat, zawsze samowystarczalna, pomagałam rodzicom i siostrom finansowo jak tylko mogłam, ale najwyraźniej jak ktoś zaczyna od kompletnego zera to chyba nigdy się nie docióła tych pieniędzy. Byłam wiele lat wolontariuszką, wiele razy ze łzami w oczach czytając opisy zbiórek pomagałam finansowo innym na ile było mnie stać, teraz sama potrzebuję wsparcia. Może ktoś się znajdzie...Do zrobienia jest wiele, o wiele więcej niż kwota o której zdobycie się staram, ale te 50tys. zł, pozwoliłoby na dokończenie ocieplenia budynku przed zimą, położenie blachy na dachu, wyszpachlowanie ścian tam gdzie są ubytki, położenie podłóg tam gdzie brakuje i może wystarczyłoby na zakup grzejników, co się tylko da robimy własnymi rękoma. Jak ostatnio jeden z dalszych sąsiadów powiedział mi, żebym zeszła z tego dachu bo sobie odcisków narobię, to miałam łzy w oczach, gdyby tylko wiedział jak ciężko fizycznie pracuję...Jak pisałam jest to stary dom, ciepło w zimę daje stara kuchnia kaflowe i jeden kominek, ja wolę chłodne pomieszczenia, ale teraz mam moją małą..Mieszkamy kątem u moich rodziców, ale finansowo pomóc nie mogą. Jest jak jest...a jak będzie?? Modlę się abyśmy jak najszybciej mogły wrócić, jestem wierząca, córkę zawsze zabieram ze sobą na msze dlatego co by nie było mam ufność w Bogu, może poruszy czyjeś serce.