Jestem młodym, obiecującym talentem pisarskim. Piszę zarówno epikę jak i wiersze, i to w tych drugich upatruję pierwszej szansy na wydanie drukiem (gdyż koszt wydania tomiku poetyckiego jest niższy niż wydania książki). Nie łudzę się już, że mój talent zostanie "magicznie" odkryty; to ja muszę zapracować na to zauważenie, a mając już gotowe zestawy wierszy jestem w stanie skompletować utwory do tomiku.

Nie mam za to równych szans na start w życiu, a co za tym idzie - na debiut literacki.

Posiadam humanistyczne wykształcenie, studia II stopnia ukończone z wyróżnieniem, ponadto od wczesnych lat edukacji zbieram pochwały za mój styl pisania, pomysłowość, dobór metafor etc....

...ale pochwały nie są realną pomocą i nie sprawiają, że wydawcy mnie widzą.

Regularnie biorę udział w konkursach poetyckich i literackich, ubiegam się o instalacje artystyczne składające się z wydruków moich wierszy na kartkach A4 (i niekiedy ilustracji do nich) w domach sąsiedzkich...

...ale to za mało, by ktoś zgodził się na wydanie moich utworów; wydawnictwa nie kryją się z kosztorysami takiego przedsięwzięcia, zdarzyło mi się próbować wydać książkę i oszacowano mi to na ok. 20 tysięcy wkładu własnego. To właśnie finanse są dla mnie barierą.

Wiem, że wydanie tomiku kosztuje sporo mniej, a i tak byłoby kamieniem milowym na mojej drodze pisarskiej.

Pisanie od zawsze pomagało mi żyć w trudnych realiach. Tak jak sport było (i jest) dla mnie jednym ze sposobów na walkę z kryzysami psychicznymi, które niestety towarzyszą mi niczym cienie w codziennym życiu (zmagam się z zaburzeniami psychicznymi, a nie mam wsparcia ze strony rodziny, która nie akceptuje tego, kim jestem - nie utrzymuję z nimi relacji dla zachowania własnych zdrowych granic). Przelewam na papier moje emocje, obrazuję rzeczywistość, jakiej doświadczam - zarówno bolesną jak i jej rozświetlające nadzieją aspekty, wśród których podkreślam ważność uczuć i bliskich relacji z tymi, którym szczerze na nas zależy. Moje wiersze są - według mnie - jak podróż przez samotność ku miłości, przyjaźni i nadziei na lepsze jutro.

Chcę zabrać w tę podróż innych. Jak najwięcej ludzi. Niech moje wiersze będą inspiracją do stawiania czoła trudnej rzeczywistości, niech wplatają w nią przebłyski piękna i dobra.

Pomożesz?

Chętnie zabiorę w tę podróż i Ciebie.

Chcesz?

PS. Każda osoba, która wesprze zrzutkę i poda mi sposób na elektroniczną wysyłkę otrzyma ode mnie spersonalizowany wiersz-sentencję - napisany specjalnie tylko dla tego Darczyńcy!