Laura ma 11 lat. Od maja bardzo źle się czuła, niby to zwykły, choć bardzo silny ból brzucha i głowy. Nie wiedziałam czy to normalne, spowodowane stresem, wiekiem nastoletnim czy też może symulacją, by tylko nie pójść do szkoły i nie uczestniczyć w zajęciach lekcyjnych. Z dnia na dzień stan Laurki pogarszał się, a ja traciłam nadzieję. Nie wiedziałam jak mogę pomóc dziecku. Jednego dnia zauważyłam nagle pojawiający się guz nad obojczykiem.

Potrzebna była biopsja. Po wielu wizytach u lekarzy trafiła do szpitala onkologicznego we Wrocławiu, gdzie miała wykonanych mnóstwo badań, wyników i biopsji. Zapadł wyrok. Wyniki potwierdziły straszną chorobę - nowotwór złośliwy chłoniak hodgkina. Ta jedna wiadomość wywróciła nasze, wydawać by się mogło spokojne życie do góry nogami. W głowie kotłowały się myśli, co robić, jak, gdzie, czy damy radę, przecież w domu jest jeszcze starsze i młodsze rodzeństwo Laury. Zaczęliśmy leczenie. Córka poddawana jest chemioterapii i farmakoterapii. Leczenie i utrzymanie szpitalne jest bardzo kosztowne. Każdorazowo przebywam z Laurą w szpitalu, co zmusiło mnie do zrezygnowania z pracy i podjęcia się całodobowej opieki nad córką. Proszę, choć nigdy tego nie chciałam, nie dla siebie, ale dla Laury o wsparcie finansowe. Dziękuję za każdą wpłatę, za każdą pomoc i udostępnienie naszej zbiórki.

Chłoniak Hodgkina (stara nazwa - ziarnica złośliwa) jest dość rzadko występującym nowotworem krwi. Jego charakterystyczną cechą jest występowanie w młodym wieku, najczęściej w trzeciej dekadzie życia, chociaż może również występować u osób starszych- drugi szczyt zachorowań przypada po 50 roku życia. Choroba ta najczęściej rozwija się w węzłach chłonnych i początkowo szerzy się na pobliskie okolice i do kolejnych najbliższych węzłów chłonnych, z czasem dochodzi do przerzutów do odległych węzłów chłonnych, a także do narządów pozawęzłowych (np. płuc, wątroby, kości, szpiku).

W zdecydowanej większości przypadków choroba rozpoczyna się węzłach znajdujących się powyżej przepony- są to węzły szyjne, nadobojczykowe, pachowe, ale także węzły śródpiersia, czyli znajdujące się w klatce piersiowej. Tylko ok. 20% pacjentów ma zmiany wyłącznie w węzłach poniżej przepony czyli węzłach jamy brzusznej i pachwinowych. Najczęściej chory zgłasza się do lekarza z powodu wyczuwalnych powiększonych węzłów chłonnych, i zazwyczaj nie towarzyszą temu inne objawy - węzły chłonne są niebolesne a skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. Rzadko zdarza się, że węzły chłonne są bolesne. Niekiedy chory odczuwa ból węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu - jest to bardzo charakterystyczny objaw tej choroby, niemniej występuje dość rzadko.    

Dodatkowo ok. 30% chorych odczuwa tak zwane objawy ogólne, do których należą:

• nocne poty,
• gorączki powyżej 38 st. C utrzymujące się ponad 2 tygodnie nie związane z toczącą się infekcją,
• spadek masy ciała powyżej 10 % w ciągu ostatnich 6 miesięcy.

Chorzy mogą także uskarżać się na świąd skóry oraz uczucie znacznego zmęczenia, które może być na tyle nasilone, że utrudnia codzienne funkcjonowanie. W przypadku powiększenia węzłów chłonnych w klatce piersiowej mogą wystąpić takie objawy jak duszność i kaszel, objawom tym może też towarzyszyć obrzęk twarzy i szyi z poszerzeniem żył widocznych na klatce piersiowej – wówczas rozpoznaje się zespół żyły głównej górnej. W zaawansowanych stadiach choroby obserwuje się również powiększenie wątroby i śledziony, mogą wystąpić objawy związane z uciskiem nerwów (bóle, niedowłady) i inne.

W chłoniaku Hodgkina wyróżnia się 4 stopnie zaawansowania choroby. W pewnym uproszczeniu można to przedstawić następująco:

• I stopień: zajęta pojedyncza grupa węzłów chłonnych lub pojedyncza zmiana pozawęzłowa,
• II stopień: zajęte dwie lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachowe),
• III stopień: zajęte węzły chłonne po obu stronach przepony (czyli np. zajęte węzły chłonne szyjne i pachwinowe),
• IV stopień (najbardziej zaawansowany): zajęte węzły chłonne oraz narząd pozawęzłowy.

Ponadto do każdego z wymienionych stopni dodaje się literkę B, jeśli występują objawy ogólne (poty nocne, gorączki i/lub spadek masy ciała - patrz wyżej) lub literkę A, jeśli objawy te nie występują.

Chociaż chłoniak Hodgkina jest nowotworem, który w zdecydowanej większości przypadków daje się całkowicie wyleczyć, bardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w jak najwcześniejszym stadium. Wiadomo z wieloletnich obserwacji, że chorzy z rozpoznaniem choroby niezaawansowanej (stadium I, II) mają najmniejsze ryzyko nawrotu i niepowodzenia leczenia, wymagają też najczęściej mniej intensywnej chemioterapii. Dlatego warto zgłosić się do lekarza, jeśli wyczuwamy u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym.