W czerwcu 2020 roku po przebyciu bardzo ciężkiej grypy kilka tygodni wcześniej rozpoczęły się u mnie nie typowe objawy które skutecznie utrudniały mi codzienne życie. Problemy trawienne i bóle brzucha tak ostre jakby płonęły mi jelita. Bóle żołądka który zaciskał się gdy tylko próbowałam coś zjeść a później już nawet próbowałam sie napić wody...w buzi pojawiło się mnóstwo zmian zapalnych-aft. Które również sprawiały mi ból. Nie połączyłam z sobą żadnego z tych objawów. Do lekarza rodzinnego zgłosiłam się z problemem aft. Jednak po szerszym wywiadzie dostałam skierowanie na gastroskopię. Do szpitala trafiłam wcześniej niż było to zaplanowane z powodu intensywnego bólu brzucha. Moje przyjęcie na oddział i zlecone badania zostały przyspieszone. Usłyszałam diagnoze. Choroba Leśniowskiego i Crohna, celiakia, przewlekłe zapalenie żołądka. Otrzymałam po raz pierwszy sterydy i poczułam ulgę. Która nie trwała zbyt długo. Steryd wyciszył chorobe na okres kilku miesięcy i mimo wprowadzenia standardowej terapii na Crohna oraz diety ja w święta Bożego Narodzenia po raz kolejny z niewyobrażalnym bólem trafiłam do szpitala do którego dostęp przez Covid był niesamowicie utrudniony. Od tamtej pory sterydy podano mi jeszcze dwukrotnie ostatni raz w maju 2021 roku gdy trafiłam na oddział gastroenterologiczny wyniszczona chorobą i wycieńczona bólem. Obecnie staram się o dostanie się do prywatnego programu testującego lek biologiczny. W rok choroba zabrała mi normalne życie. Schudłam 30 kilogramów i cały czas tracę na wadze. Nie mogę pracować w pełnym wymiarze godzin. Nie mam siły uprawiać sportu czy nawet wyjść na długi spacer z moimi psami jak to kiedyś mieliśmy w zwyczaju. Korzystam z żywienia medycznego dla alergików. Chcę uniknąć jak najdłużej się da stomi....Medykamenty, suplementy, prywatne badania, wizyty u lekarzy, modulan, medycyna niekonwencjonalna która daje ulgę w bólu to wszystko są narastające koszta. Nie mam już siły udawać że "nic mi nie jest" bo jest i to wiele...nie przetrwam dnia bez leków przeciwbólowych. Jestem zależna od moich bliskich bo wielokrotnie nie mam siły wstać sama z łóżka. Trudno jest się do tego przyznać ale czasami nie ma innego wyjścia. W przyszłym roku mam 26 lat. Nie chcę być wiecznym ciężarem dla swoich rodziców również tym finansowym. Dlatego proszę Was o pomoc i z góry dziękuję.