Zbyszek ma 46 lat.Od 18 lat jest niepełnosprawny.Jest również moim bratem-najstarszym i najwyższym :) Wypadek samochodowy-uszkodzony pień mózgu i życie,które życiem jest tylko z nazwy. Pozbawiony wszystkiego,co normalne,zwyczajne,dla wielu ludzi banalne. Nie chodzi,mówi tylko pojedyncze słowa,często bardzo zniekształcone,niewyraźne. Dawniej pasjonat motocykli,psów i gołębi.Dziś wrak człowieka,pozbawiony rodziny ,możliwości i nadziei. Ma 2 dorosłe córki. Póki były małe to one były jedynym sensem jego przekreślonego,złamanego życia.Jedna w chwili wypadku miała3,5 roku,druga 5 dni. Nigdy nie widziała ojca zdrowego.Dziewczynki nie miały normalnego dzieciństwa a on od chwili wypadku normalnej rodziny. Córki dorosły,poszły w swoją stronę,a pustka i poczucie bezsensu zostały.Jedyną rozrywką Zbyszka jest wyjazd wózkiem inwalidzkim na podwórko i patrzenie przed siebie,bo cóż można robic dzień dnia,w tym samym miejscu,z tymi samymi ludźmi.Opiekują się nim rodzice w podeszłym wieku. Zbyszek potrzebuje sensu życia,namiastki tego,co utracił jako młody mężczyzna. Potrzebuje pieniędzy na wyrównanie podłoża na podwórku i wokól domu,na zrobienie lepszego podjazdu,żeby sam,bez niczyjej pomocy mógł wydostać się z czterech ścian.Może na jakąs małą "hodowlę" gołębi albo królików,żeby miał poczucie obowiązku,żeby czuł się potrzebny.Żeby miał cel i powód do wyjścia z domu.Żeby miał poczucie,że coś jest jego,że coś od niego zależy. Pomóż mi przywrócić w Zbyszku chęć życia.