Żołnierze, sportowcy, ludzie wielkiego serca! Olek prosi o pomoc, bez Waszej Pomocy nie zrobi pierwszych kroków! 

Weronika, mama Olka - rekordzistka Polski w biegu sztafetowym 4x100 m, wielokrotna medalistka MIstrzostw Polski, medalistka Mistrzostw Europy w sztafecie 4x100m. Kiedyś walczyła na bieżni o nowe rekordy, teraz toczy największa walkę o zdrowie i nóżki swojego synka.

Chciałaby kiedyś nauczyć go biegać tak szybko jak ona. Weronika to nasza koleżanka z pracy, zawsze uśmiechnięta, sumienna, oaza spokoju. Po zakończeniu kariery na bieżni pozostała przy sporcie pracując w Wojskowym Zespole Sportowym we Wrocławiu będąc żołnierzem Wojska Polskiego.

Zawsze można było na nią liczyć. Teraz my chcemy pomoc jej w tej trudnej sytuacji. 

Początek roku 2019 okazał się bardzo szczęśliwy dla Weroniki i jej męża, w lutym dowiedzieli się, że zostaną rodzicami. Jednak szybko ta ogromna radość i szczęście zamieniły się strach i niepewność co będzie dalej. Ze względu na bardzo mała ilość wód płodowych Oluś miał mniejsze szanse na prawidłowy rozwój. Można nazwać go małym Cudem, był bardzo dzielny w brzuszku.

Niestety zaraz po urodzeniu okazało się, ze nie wszystko jest w pełni sprawne. Już na swoim początku okazało się, ze jego stópki są zniekształcone a stawy biodrowe zwichnięte. Od pierwszych dni jego otoczeniem były i są gabinety lekarskie oraz gabinety fizjoterapeutów. Niekiedy zabiegi te są bolesne, jednak cała trójka zaciska zęby i walczą o to, by Oluś stanął na własne nogi. Aktualnie Olek ma całe nóżki w gipsie, by naprawić stópki.

Ta sytuacja trwać będzie około 4 miesięcy, potem operacja na bioderka, gips przez następne miesiące....a potem lata rehabilitacji. Wszyscy jesteśmy dobrej myśli i każdy ich wspiera. Jednak dobre słowo nie wystarczy, potrzebne są pieniążki. Leczenie aktualnie podjęli się lekarze z Krakowa. Konsultacje, dojazdy, rehabilitacja, możliwe konsultacje i leczenie w Niemczech, gdzie już w trójkę musieli się udać- to wszystko kosztuje..... 

Dlatego prosimy o wpłaty , pomóżmy Olkowi stanąć na własne nogi! Przywróćmy Weronice uśmiech na twarzy, tak samo jak kiedyś ona sprawiała, że przed telewizorem mogliśmy siedzieć i cieszyć się z osiągnięć jakie zdobywała z orzełkiem na piersi. 

Koleżanki i koledzy z pracy