Cześć!

Mam na imię Ola, mam 23 lata i właśnie zmagam się z najgorszą życiową próbą - śmiertelną chorobą. Dotychczas miałam wrażenie, że mnie ten temat nie dotyczy, tym bardziej że nie miałam żadnych objawów, byłam okazem zdrowia - choroba została wykryta przez przypadek.

W wieku 22 lat zachorowałam na nowotwór - mięsak tkanek miękkich sarcoma synoviale. Niestety choroba cały czas jest o krok przede mną. Przeszłam radykalną nefrektomię (usunięcie guza razem z nerką). Myślałam, że to koniec tego koszmaru, doszłam do siebie, wróciłam do pracy i starałam się dalej normalnie żyć. Niestety nadszedł czas pierwszych badań kontrolnych i już po 3 miesiącach od operacji okazało się, że choroba wróciła i pojawiły się przerzuty do płuc. Rozpoczęłam chemioterapię, która tylko mnie osłabiła, niestety nowotwór nie zareagował. Lekarze proponują kolejną chemię, ale obawiam się, że tym razem również leczenie nie przyniesie rezultatu, dlatego szukam ratunku na własną rękę. Zamierzam zrobić badania genetyczne, dzięki którym być może będę mieć szanse na leczenie celowane.

Poza tym planuje konsultacje w Niemczech, być może tam będą mieli dla mnie opcje innowacyjnego leczenia.

Na chemioterapię dojeżdżam do Gliwic, gdzie mam 70 km, konsultuje się również w Instytucie Onkologii w Warszawie, gdzie sam dojazd zajmuje mi kilka godzin w jedną stronę, spędzam tam zazwyczaj cały dzień i muszę nocować w Warszawie, co generuje kolejne koszty. Wizyty u polecanych Profesorów to nierzadko koszt kilkaset złotych.

Odkąd zaczęłam chemioterapię nie pracuję, żyje z oszczędności oraz pomocy najbliższych, którzy są dla mnie ogromnym wparciem w walce z chorobą.

Nikt, kto nie miał bezpośredniej relacji z określeniem "walka z rakiem", nie ma pojęcia ile strachu, bólu, niepewności, łez, rozczarowań, frustracji, złości i nadziei jednocześnie mieści się w tym określeniu.

Będę wdzięczna za każdą pomoc i udostępnienie! ❤