Kiedy latem zeszłego roku wróciłam do pisania "na poważnie", byłam pewna, że napiszę książkę, albo że będę pisać opowiadania, w każdym razie prozę. Gdyby ktoś mi powiedział, że dość szybko słowa zaczną się kończyć, wersy skracać i zacznę pisać wiersze, nie uwierzyłabym.

A jednak.

To wiersze - krótkie jak szczeknięcie psa, szorstkie jak kora starego drzewa, ostre i bezkompromisowe jakie czasem trudno czytać - przyszły do mnie.

Zapisywałam je na przypadkowych kartkach, w kolejnych notesach, czasem budziły mnie w nocy, albo zatrzymywały w zgiełku dnia, a ja je pisałam - próbując równocześnie wyprzeć się nieśmiało pojawiającej się tożsamości - poetki.

Wyobrażam sobie wiele tożsamości pod którymi podpisałabym się z odwagą, ale tę wciąż oswajam.

To dla mnie rok, w którym czuję, że muszę je wypuścić, oddać światu i pójść swoją drogą, której jeszcze nie znam.

Mam w sobie wiele pytań - podstawowe : kto je przeczyta, czy ktoś dziś nadal czyta poezję oraz kto kupi mój tomik.

Przed tymi pytaniami stoi jednak bardzo fundamentalne, o ile nie prozaiczne: jak je wydać, czyli skąd wziąć na to środki.

Może nie jesteś czytelniczką, czytelnikiem poezji, ale od dawna śledzisz to co robię i znasz moje pióro.

Może kibicujesz mi w sercu za każdym razem, gdy podejmuję się zmaterializowania swoich marzeń, w glinie, w życiu i nie tylko.

Dziś chcę Cię prosić o pomoc, bo bez Ciebie moja szuflada nadal będzie pęcznieć wierszami a ja nie ruszę na przód.

Chcę Cię prosić o wpłatę, nawet symboliczną, ponieważ jeśli każdy zasili tę zbiórkę symbolicznymi 10, 20 złotymi, albo dowolnie wyższą kwotą, moje marzenie zrealizuje się a Ty będziesz jego częścią.

Uda się nam, uda się mnie i będzie tomik.

Będzie piękny, szeleszczący dobrej jakości papierem, pełen słów i otulającego je piękna.

Będzie taki, dlatego, że zadbała o niego wyjątkowej wrażliwości i talentu - Katarzyna Roman.

Będzie tomik - odważny, osobisty, intymny.

Chcę Cię zaprosić do działania zanim braknie mi odwagi i śmiałości i zanim szuflada zatrzaśnie się na dobre.

Nie proszę Cię o jego zakup, bo może poezja to zupełnie nie twoja bajka, ale proszę, żebyś dziś zamiast kawy na mieście, albo kilku kuponów totolotka - WSPARŁA, WSPARŁ mnie w drodze do zwariowanego marzenia, marzenia wrażliwego serca o tomiku pełnym moich wierszy.

--------------------

Zbieram środki na wydanie tomiku mojej poezji.

To będzie niewielki nakład - około 150 sztuk, który odbiorę z drukarni przed Wigilią.

uściskuję

Misia - Poetka