Zamknij proszę na chwilę oczy. Wyobraź sobie 3-letniego chłopca. Blondynek, szare oczka. Co widzisz? Pewnie rozgadanego malucha, który zasypuje wszystkich pytaniami: "A co to?", "A dlaczego?". Pewnie właśnie poszedł do przedszkola, ma kolegów, uczy się pierwszych piosenek i wierszyków. Ma ulubione zabawki, może misia, może autka. Jest ciekawy świata, wszędzie go pełno. A teraz wyobraź sobie tego samego chłopca, który nie mówi. Nie potrafi powiedzieć czy jest głodny, czy jest mu zimno, czy coś go boli. Jego wzrok jest często nieobecny. Nie interesują go zabawki, nie umie się nimi bawić. Przez większość dnia biega w kółko. Jakaś niewidzialna siła co jakiś czas jakby razi jego ciałko prądem, nagle spina wszystkie mięśnie, każe z dużą siłą uderzać rączkami w nóżki, zaciskać dłonie aż robią się na nich pęcherze. Umiesz go sobie wyobrazić? My nie musimy. To nasz synek. Przez ostatnie dwa lata szukaliśmy odpowiedzi na pytanie co mu dolega. Przeszliśmy bardzo długą i kosztowną drogę. Dzięki pomocy wielu cudownych ludzi pod koniec zeszłego roku mogliśmy wykonać badania, które w końcu dały nam odpowiedź. Oluś choruje na autoimmunologiczne zapalenie mózgu. Czasem choroba na chwilę odpuszcza, daje odetchnąć. Wtedy Oluś bardzo szybko robi postępy, uczy się. Niestety każda, najmniejsza nawet infekcja powoduje regres.

Tą chorobę, często myloną z autyzmem, można leczyć. Szansą na poprawę stanu Olka są wlewy z immunoglobulin. Koszt takiego leczenia to prawie 65 tys zł. Ale musimy się spieszyć - cena zależy m.in. od wagi. Im Olek będzie cięższy, tym cena będzie wyższa. Sami nie damy rady opłacić leczenia. 

Obiecaliśmy synkowi, że zrobimy wszystko, aby był zdrowy. Prosimy, pomóż nam dotrzymać danego mu słowa.