Zbieramy na własną przestrzeń (na spokój) dla mnie i dziecka, które od kilku lat ma zdiagnozowany autyzm atypowy. Obecnie, od dłuższego czasu (7lat) mieszkamy same (bez ojca) w mieszkaniu mającym niecałe 40m2. Śpimy na jednym łóżku, w jednym pokoju. Na drugie łóżko i pokój niestety brak miejsca. Dziecko ma zaburzenia zachowania co skutkuje częstymi napadami agresji. Nie ma własnego kąta na wyciszenie się co jest niezwykle ważne. Zamiast tego atakuje mnie i niszczy to co jest pod ręką. W ciągu chwili jego nastrój potrafi się zmienić. Dziecko jest lękliwe i zamknięte w sobie - co jest typowe dla dzieci z autyzmem. Ma wybiórczość pokarmową co przekłada się na ubogą diete w niezbędne dla organizmu witaminy. Oliwka posiada orzeczenie o niepełnosprawności, jak i orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Od kilku lat leczy się psychiatrycznie i korzystamy z wizyt u psychologa czy to prywatnie czy z NFZ. W okresie przedszkolnym odbywały się z dzieckiem wizyty i badania neurologiczne. Laryngolog zdiagnozował u Oliwki zaburzenia przetwarzania słuchowego, zaś Okulista stwierdził wadę wzroku. Dziecko uczęszcza do szkoły specjalnej do sąsiedzkiego miasta, gdzie było Nam najbliżej. Dowożę je na własny koszt. Oliwka bardzo lubi zwierzęta. Pragnie zostać w przyszłości weterynarzem lub coś zbliżonego. Mieszkamy z dwoma królikami, dwoma szynszylami, kotkiem i chomikiem. Razem jest Nas tu ośmiu. Zamiast telewizora mamy rybki :) Dziecko dodatkowo jeździ na koniach, które są dla niego formą terapii. W przyszłości marzy o własnym koniu. Nie pracuję, bo na co dzień poświęcam czas dziecku, co jest czasochłonne, a każdy dzień jest wielką niewiadomą. Jesteśmy po przejściach, które z całą pewnością nie były wspierające dla córki. W wieku kilku lat miała złamanie lewej ręki z przemieszczeniem co skutkowało dwoma operacjami. Po pojawieniu się bliznowca jeszcze trzeci zabieg gdzie założono jej ponad 20 szwów :( Ból i cierpienie nie były dziecku obce. Z tym rokiem stan psychiczny dziecka się pogorszył. Od miesiąca kwietnia miało przerwę od szkoly. Weszło w wiek nastoletni, gdzie własna przestrzeń i prywatność są pożądane. W ostatnim czasie doszedł bunt i depresja. Aktualnie córka została hospitalizowana z tego właśnie powodu. Oliwka jest wysocewrażliwa, jak konie na których jeździ. Chciałabym zapewnić jej lepsze warunki bytu. Niestety z braku rozwoju zawodowego nie jestem w stanie osiągnąć zamierzonego celu. Pragnę jeszcze w tym roku pokazać dziecku jego własny pokój. Dać mu lepsze dziś i jutro. Twój drobny gest może odmienić życie tej wrażliwej istoty, które każdego dnia próbuje przetrwać dzień. My dorośli nie zdajemy sobie sprawy z czym tak młoda istota się zmaga na co dzień. Niestety u Oliwki potrzeby są duże, a wołanie o pomoc krzykiem i płaczem pokazuje mi matce jak bardzo cierpi ;(