Dołącz do wydarzenia Facebooku, śledź postępy akcji i zaproś znajomych!

Tak, to ja: 25-letnie, nieco rozgadane, nieco upierdliwe i nieco niepełnosprawne dziewczę, które kilka miesięcy temu wyposażyliście w stylowe cztery koła, czyli aktywny wózek inwalidzki. Dzięki!

Dlaczego niepokoję ponownie?
Technologia, w przeciwieństwie do mnie, niezmiennie idzie naprzód. Możecie mi dać szansę na korzystanie ze sprzętu, który umożliwi mi w pełni samodzielne poruszanie się na wózku (mimo znacznego osłabienia rąk). Urządzenie o szlachetnej nazwie "Power Handcycle", czyli piąte koło o napędzie elektrycznym, które przyczepia się do wózka, jest dla mnie furtką do większej niezależności w codziennym poruszaniu się. Urządzenie kosztuje 9 000,00 zł i nie jest obecnie w żadnym stopniu refundowane.

Jak to działa? Zobaczcie sami:

\n


Potrzebujemy 1800 osób, które wpłacą 5 zł i zmotoryzują moje życie. Chciałabym jak najszybciej wybrać się na samodzielny wiosenny spacer, więc mamy czas do końca marca - startujemy!


Dla jasności przypomnę, co ze mną jest nie tak - choruję na genetyczną chorobę mięśni, której nazwy zapamiętywać nie każę: dystrofia mięśniowa obręczowo-kończynowa. Objawy są takie, że lat mi przybywa, a mięśni ubywa, więc pomyślałam, że dobrze by było coś z tym zrobić. Żeby dodać akcji dramaturgii, wspomnę, że na moją chorobę nie ma leku, a rehabilitacja jest narzędziem do spowalniania jej konsekwentnego postępu. Koniec dramaturgii.

Kim jestem?
Z pochodzenia bełchatowianka, z wyboru mieszkanka Lublina. Na co dzień pracuję jako tłumaczka i działam w Stowarzyszeniu Homo Faber, działającym na rzecz praw człowieka. Jako autorka inicjatywy Nie-pełnoprawna próbuję przekonywać, że nie taki niepełnosprawny straszny, jak go malują. A żeby w zdrowym ciele mieszkał zdrowy duch pływam, śpiewam, prowadzę systematyczną rehabilitację, należę do lubelskiej drużyny rugby na wózkach i od niedawna zdobywam stoki jako narciarka.