Liceum Sowizdrzała (https://www.liceumsowizdrzala.pl/), znalazło swoją pierwszą bazę! 

Jest to 170 metrowe mieszkanie w pięknej katowickiej modernie. Mieszkanie to, przez długi czas było domem pięknego człowieka - Wacława Długoborskiego, historyka związanego z Uniwersytetem Śląskim, głęboko dotkniętego dramatami II wojny światowej.

Przestrzeń tą pragniemy zaaranżować na potrzeby naszej szkoły, mając też w pamięci historię tego miejsca. Do współpracy zaprosimy młodych artystów i zaprzyjaźnionych rzemieślników, którzy pomogą nam odzyskać stare meble, z troską się urządzić i zadbać o ducha tego miejsca.

Marudzenie nas nie wyzwoli. Dziergamy z kryzysu edukacyjnego coś pięknego. Potrzebujemy wagarów. Wyruszamy w podróż poza horyzont obecnego systemu. Ta zrzutka to okazja do współfinansowania tej pirackiej wyprawy.

Zebrane od Was środki, przekażemy na:

- wyposażenie kuchni, umożliwiającej gotowanie w grupie

- podstawowy remont łazienki

- wyposażenie głównej sali open space (duży stół na uczty i do pracy, składane krzesła, pufy, materace, tablica)

- urządzenie przestrzeni do relaksu (kanapy, fotele, ruchome stoliki)

- wyposażenie biura Fundacji i pokoju Zagubionych Przewodników

Meble jednak nie będą spełniały swojej funkcji bez uczniów, którym mają służyć. Dlatego nadwyżkę zebranej kwoty przekażemy na stypendia dla rodzin i obniżenie czesnego.

Prosimy Was o wsparcie, licząc, że z Waszą pomocą uda nam się stworzyć nasze “małe centrum świata”, które będzie służyło zarówno nam jak i reszcie społeczności Śląska. 

Więcej informacji o Liceum na stronie www.liceumsowizdrzala.pl i na Facebooku https://www.facebook.com/liceumsowizdrzala  

_____________________________________

„Tymczasem zapomnieliśmy, jak poważną rzeczą jest kształcenie, o jaką stawkę tu chodzi. Zapoznaliśmy sztukę budowania kulturowego domu, klecąc naprędce blaszane garaże i tekturowe boksy. Komórka z narzędziami rozrasta się dziś do monstrualnych rozmiarów i prawie z niej nie wychodzimy, nie mając już gdzie śnić, kochać, modlić się, przyjmować gości, czytać, muzykować, wieszać obrazów, przechowywać pamiątek, przyrządzać złożonych sosów, podlewać subtelnych kwitnień, spacerować…Ponura powaga “realistów”, sprowadzających edukację do szkolenia zawodowego [przedmiotowego], to tragiczna iluzja redukująca życie do jednego - ekonomicznego - wymiaru i przesłaniająca, z jak naprawdę istotną sprawą stworzenia własnego świata mamy do czynienia”.

• Krzysztof Maliszewski, „Pedagogika na pograniczu światów. Eseje z cyklu Medium Mundi”.