Kim jestem.

Nazywam się Joanna Jasitczak i jestem wolontariuszką w Domu Wsparcia dla Powstańców Warszawskich. Obcowanie z Powstańcami utwierdza mnie w przekonaniu jak wielkie mamy szczęście żyć w czasach pokoju. Powstańcom odebrano dzieciństwo i młodość, czyli najpiękniejszy czas w życiu każdego człowieka. Lata okupacji, walka w powstaniu a następnie odbudowa zrujnowanej Warszawy, sprawiły, że musieli Oni  zrezygnować ze swoich planów, marzeń a często i z miłości.  Pandemia i kwarantanna odbiera z kolei  Bohaterom prawo do godnej starości. Z uwagi na swój wiek, większość z Powstańców przez długi czas pozostawała zamkniętymi w domach. Wielu z Nich to osoby samotne, a więc zdane były jedynie na wolontariuszy, którzy dostarczali im posiłki. Najbardziej jednak, Powstańcy łakną kontaktu z drugim człowiekiem i pewności, że ich historie nie będą zapomniane.  Miałam okazję przekonać się o tym  w trakcie mojego wolontariatu w Domu Powstańca. Nigdy wcześniej nie widziałam aby ktoś z taką pasją i przejęciem opowiadał o wydarzeniach ze swojego życia.  Każda z tych historii to gotowy scenariusz na film. Są wśród nich opowieści zarówno Świadków Wydarzeń o których czytamy w podręcznikach do historii jak rzeź na Woli czy eksplozja czołgu na ul. Kilińskiego ale także prywatne dramaty jak śmierć ukochanego chłopaka czy dziewczyny.  Są też historie ze szczęśliwym zakończeniem, jak opowieść pani Marii, ps. „Myszka”,  - sanitariuszki, która pełniąc służbę w szpitalu polowym poznała swego męża - rannego Powstańca, któremu udzielała pomocy. Spędzili ze sobą kolejne 64 lata. Niesamowita historia przydarzyła się p. Januszowi, ps. „Czarny”, który uniknął zestrzelenia przez niemieckiego snajpera, dlatego, że schylił się by pogłaskać bezdomnego psa. Takich opowieści jest mnóstwo. 

Z racji tego, że jestem z wykształcenia historykiem i filmowcem, postanowiłam wykorzystać swoje umiejętności i oddać hołd Powstańcom, których poznałam osobiście i zrealizować film, który będzie uwiecznieniem Ich osobistych przeżyć. Historia to nie tylko wielkie nazwiska, ale to zwykli ludzie, którzy ponoszą konsekwencje decyzji przywódców.  Często zapominamy o tym ucząc się historii jedynie jako splot suchych faktów i dat. Póki mamy więc możliwość, rejestracji wspomnień Świadków Historii, należy z niej korzystać by móc przekazywać je kolejnym pokoleniom. Przede wszystkim aby miały one  świadomość, że „to się stało, a więc może znów się zdarzyć… Może się zdarzyć wszędzie.” ( P. Levi)

  Narratorami filmu są Powstańcy, zaś Ich opowieści są przeplatane inscenizacjami z udziałem aktorów. Inscenizacje są kostiumowe a aktorzy w pełni ucharakteryzowani. Ponadto Powstańcy wsparli tę produkcję nie tylko swoimi narracjami ale również i rekwizytami. Tak więc w filmie „wystąpiła” oryginalna torba sanitariuszki, pierścionek od chłopaka, który zginął w Powstaniu, czy obrazek który p. Halina otrzymała od babci i miała go przez całe powstanie.

Film, pt:” Odebrano mi młodość”, jest ogólnodostępny w Internecie w serwisie youtube (od 4. sierpnia 2021, na kanale "Satyrycznie Historycznie", gdzie zazwyczaj publikowane są ciekawostki historyczne) i został sfinansowany przeze mnie w hołdzie dla Powstańców. Uruchomiłam na niego swoje oszczędności. Realizacja była  możliwa jedynie dlatego, że udało mi się zgromadzić ekipę - od aktorów, przez charakteryzację, operatorów, fotografów, znane osoby a także właścicieli obiektów zdjęciowych. Wszyscy zrezygnowali ze swojego honorarium na rzecz idei, która filmowi przyświecała, czyli utrwalenie pamięci o Bohaterach a także pomoc Powstańcom.  Pomimo tego jednak nadal pozostały koszty takie jak: wynajem sprzętu, oświetlenia, postprodukcja, wynajem i zakup kostiumów (wiele z nich uległo zniszczeniu na planie poprzez celowe pobrudzenie lub  zalanie sztuczną krwią), transport, catering, wykupienie praw do muzyki. 

Na co zbieram. 

Środki zostaną wykorzystana na dalszą realizację filmów uwieczniających historie Powstańców oraz na pomoc Powstańcom - Podopiecznym z  Domu Wsparcia dla Powstańców Warszawskich.