Czesc wszystkim,

Przepraszam Was od razu za brak polskich znakow!!!

24 lutego 2020 roku nasz swiat stanal na glowie. Nasz Oskar (dla mnie brat, dla innych, syn, dla jeszcze innych przyjaciel, kuzyn, kumpel, dobry znajomy) zaczal tracic przytomnosc na treningu w klubie Energy Club Gdynia. Tylko dobrze przeprowadzona pierwsza pomoc uratowala mu zycie !!! Nie jestem w stanie opisac wdziecznosci za ten ratunek. Oskara spotkalo wielkie nieszczescie, ale w tym nieszczesciu byl otoczony ludzmi, ktorzy mu fachowo pomogli. Przede wszystkim nie pozwolili mu upasc na ziemie, co byloby wyrokiem smierci dla Niego lub skazaniem na niepelnosprawnosc do konca zycia... Co sie wydarzylo pozniej? Przewieziono go karetka na SOR do Gdyni, a potem zapadla szybka decyzja o intubacji i przewozie do Akademii Medycznej w Gdansku. Uslyszelismy jako rodzina takie slowa, ktorych nie zycze uslyszec nikomu: "Prosze sie przygotowac, ze on nie przezyje transportu z punktu A do punktu B. Stan jest bardzo ciezki". Nawet teraz gdy o tym mysle, czuje wewnetrzny paraliz, bo dwa lata temu uslyszelismy to samo o swietej pamieci Tacie. Oskara udalo sie przetransportowac i wykonac operacje. Okazalo sie, ze Oskar mial krwiaka podtwardowkowego. Zdarzyl sie CUD!!! Operacja sie udala (w tym miejscu dziekuje lekarzom i pielegniarkom, ktore opiekowaly sie Oskarem przez tydzien na intensywnej terapii). Oskar nie jest w spiaczce, jednakze bedzie mu potrzebna kompleksowa rehabilitacja obejmujaca fizjoterapie w osrodku, nastepnie w domu (w szczegolnosci chodzi o prawa stope), psychoterapie oraz cwiczenie pamieci. Musimy takze dopasowac pewne rzeczy w domu. Oskar przebywa obecnie na oddziale neurologicznym w Akademii Medycznej. On wroci do zdrowia tylko z nasza pomoca. Szczerze dziekujemy w imieniu calej rodziny za Wasze wsparcie, modlitwy i dobre mysli, ktorymi nas otoczyliscie, bo to czuc!!! Chcialabym Wam napisac, ze ciezko jest prosic o taka pomoc, ale musimy schowac godnosc do kieszeni, bo to dla Oskara.

Najbardziej dziekuja Wam bratanica i siostrzency Oskara, ktore nie wyobrazaja sobie zycia bez Wujka "OKALA",a sa nimi: Kazio (6 lat), Irenka (4), Krzesimir (3) i Dobrusia (2). Niestety nie moga odwiedzic Wujka w szpitalu.

Pozdrawiamy Was Wszystkich !