Pierwszy raz wrzucam coś na tę stronę i obawiam się, że skończy się to bez fajerwerków, ale warto spróbować. Ktokolwiek miałby wspomóc tę zrzutkę chciałabym żeby trochę mnie poznał.

Hej,

Wraz z narzeczonym prowadzimy skromne życie, mieszkamy od kilku lat w wynajmowanej kawalerce, mamy najsłodszego kociaka pod Słońcem i dużo marzeń o których na razie możemy jedynie rozmawiać.

Pomimo wykształcenia, podjętych kursów i rzetelnej pracy, należymy do zdecydowanie biedniejszej części społeczeństwa, co odzwierciedla chociażby mieszkanie na poniżej 20m2 i ataki paniki przed wydaniem większej kwoty pieniędzy. Samochodu nie mamy bo to za duży wydatek, kredyt na mieszkanie możemy planować tylko na papierze, a utrzymać możemy jedynie nasze wspomniane już czworonożne dziecię 🐈‍⬛.

W tym momencie chciałabym przedstawić mojego narzeczonego, najlepszego przyjaciela, moją drama sis, bezpieczną przystań i co najważniejsze mojego bohatera, który pomógł mi wyjść z naprawdę mrocznych momentów życia. W chwilach, kiedy w myślach biłam się z chęcią zakończenia wszystkiego on pokazał mi, że mogę mieć dla kogoś wartość, że moje uczucia nie są pustym żartem, a nasze życie może mieć w sobie również chwile szczęścia. Uwierzcie mi proszę kiedy mówię, że ten mężczyzna jest całym moim życiem.

Dlatego marzę o poślubieniu go. Nie o wielkim balu, nie o cichym ślubie w urzędzie. Marzę o małym weselu, na który przyjdzie najbliższa rodzina i będzie mogła zobaczyć najszczęśliwszy moment mojego życia, w którym zwiążę się z moim partnerem na zawsze i na wieczność. Chcę móc wybrać z nim obrączki, które będą symbolem naszej jedności, chcę móc ubrać sukienkę, w której będę dla niego najpiekszejsza, chcę zatańczyć z nim jako mąż i żona i zacząć z nim resztę swojego życia.

Nie ma co się oszukiwać, nie stać nas na taką dogodność jaką jest odwzajemniona miłość i chęć jej uczczenia. W świecie, w którym ludzie mają szafę większą od naszego wynajmowanego mieszkania, proszę o pomoc w zaplanowaniu tak oczywistego dla niektórych wydarzenia - ślubu.

Dziękuję jeśli chociaż ktoś to przeczytał, nie spodziewam się nagłej sprawiedliwości na świecie, ale może uśmiechnie się do mnie los.