Nazywam się Edward Kundas, za niedługo minie już 40 lat

odkąd, żyję bez jednej nogi.

Ale od początku…

Pochodzę z małej wsi z Jury Krakowsko- Częstochowskiej,

byłem wówczas młody, życie jak przed każdym stało otworem,

początek lat 80-tych, chciałem z tej małej wsi wyjechać w świat,

wyjechałem, znalazłem pracę, świat był pełen perspektyw.

Niestety, zdarzył się wypadek, straciłem nogę i życie na nowo

sprowadziło mnie w moje stare rodzinne strony.

Sam powrót nie jest tragedią, to tylko powrót,

ale powrót na gospodarstwo rolne, które składa

się z 3 hektarów ziemi, gdzie siłą pociągową jest koń-

a człowiek nie ma nogi -nie jest proste.

Na gospodarstwie trzeba pracować

i choć byłem niepełnosprawny, to jak każdy pracowałem,

nigdy się nie poddawałem.

Ale minęło już prawie 40 lat, moje siły już znacznie

opadły, już nie muszę uprawiać ziemi, żyję z małej renty.

Od tych 40 lat moją wierną przyjaciółką stała się proteza,

o której to chodzę od…mam wrażenie że od zawsze.

Niestety to co kiedyś było dużo łatwiejsze, czyli chodzenie

o protezie, teraz jest dużo trudniejsze.

Moja proteza nie jest szczytem techniki, jest ciężka,

przypomina mi stary rower, z dużymi kołami bez przerzutek,

na którym trzeba pokonywać duże wzniesienia.

Wiem, że technika poszła do góry, teraz są protezy

dużo lepsze, wygodniejsze, lżejsze, o wiele lepiej działające

i dlatego właśnie postanowiłem znowu działać,

chciałbym z pomocą ludzi dobrej woli zebrać fundusze

na zakup nowej lżejszej protezy, z którą znowu będę mógł

zacząć się więcej poruszać.

Nie chcę reszty życia spędzić siedząc w domu i czekając na koniec…

Moi Kochani!

Dziękuję za każdą złotówkę, którą mnie poratowaliście do tej pory.

Powolutku do przodu.

Proszę o dalsze wsparcie.

Pozdrawiam, trzymajcie się cieplutko!