Proszę Was przeczytajcie to co chcę Wam od serca przekazać i z czego się zwierzyć.

Drodzy moi!

Bliżsi i dalsi znajomi, osoby które znam osobiście lub takie które o mnie słyszały/widziały lub odwrotnie.

Nie wiem czy wiecie ale jestem osobą niepełnosprawną z niedowładem lewej strony ciała. Można sobie zadać pytanie dlaczego Monika Pu zaczęła coś pisać a tym bardziej o sobie???

Możecie moi drodzy się dziwić dlaczego i po co zbieram... a wiec postawiłam na odwagę bo zazwyczaj się krępuję i wstydzę. Jednak chciałabym Wam opowiedzieć o sobie, o swojej chorobie.... poczytajcie proszę.

Chcę zrobić coś dla siebie i swojej rodziny, chciałbym zmiany siebie na lepsze, chcę "być częściowo niezależna, sprawna i pokonywać bariery''.

Chciałabym tak bez wiedzy męża, odciążyć go.... uzbierać choć cześć kwoty na rzecz która przyda mi się do mojej rehabilitacji poza czterymi ścianami w których większość czasu spędzam.

Z racji tego że 20 lipca kończę 40 lat to chciałabym zrobić sobie prezent.

Dla mnie kochani będzie się liczyć każda złotówka do tego abym mogła jako osoba niepełnosprawna spełnić swoje marzenie.

Kiedyś przenosiłabym góry, byłam wesoła, towarzyska, ciekawa wszystkiego, zawsze wszędzie było mnie pełno. Kiedy zachorowałam umarła część mnie. Najgorsze że ja nie potrafię się z tym do dziś pogodzić.

Przez tą niepełnosprawności zaczęłam tracić swoja osobowość i wartość...jestem kaleką i nie nadającą się do niczego osobą-nic praktycznie sama nie umiem zrobić.

To co robię to kilka kroczków z orteza na stopie żeby nie opadała i ortezą na kolano bo jest skrzywione do środka i bardzo przeprostowane. Później przy pomocy wsiadam do samochodu jako pasażer a następnie po wyjściu siadam na wózek inwalidzki, gdzie jestem wieziona do lekarza, rehabilitacje, po zakupy. Osoby które mnie znają wiedzą jak sytuacja wygląda.

Zawsze muszę mieć przy sobie osobę do pomocy jeśli jej nie ma to siedzę w domu.

O chorobie

A wiec .. jeśli jesteście tu jeszcze ze mną ...dziękuję.

W roku 2007 (27 lat) wykryto u mnie naczyniaka prawej półkuli mózgu, podjęłam się dwóch naświetlań, pierwsze bez objawowe w 2008 a drugie w grudniu 2012. W roku 2013 (33 lata) w lipcu po drugim naświetlaniu dostałam niedowładu lewostronnego. Było sanatorium, są rehabilitacje, były komory hiperbaryczne...itd....nic nie działa. Czas mija, lata lecą.

O mnie

Od 7 lat jeżdżę na rowerku stacjonarnym w domu. Można nie wierzyć ale robię 20 km dziennie. Ile przejechałam świata? Sporo...schodzę z rowerka i znowu widzę cztery ściany.

Znalazłam rower trójkołowy którym mogłabym jeździć po mieście, specjalnie dostosowany do mojej prawej strony ciała, ze wspomaganiem jeśli nie miałabym już siły samodzielnie jechać.

Rower który obsługiwany byłby prawą ręką, z lusterkami, klaksonem, kierunkowskazami, bagażnikiem, itd itd.

Chciałabym uśmiechać się jeszcze do ludzi a nie odwracać wzrok, być pewna siebie, patrzeć prosto w oczy i myśleć że dam radę przeżyć z tym resztę życia... do tego krzyczeć DZIĘKUJĘ WAM ZNAJOMI!

Dla mnie kochani będzie się liczyć każda złotówka do tego abym mogła jako osoba niepełnosprawna spełnić swoje marzenie.



https://www.facebook.com/dekerspolska/

https://www.facebook.com/watch/dekerspolska/

#dekers

#dekerspolska