Nazywam się Majka i moim marzeniem jest prowadzić zdrowsze życie bliżej natury. Dotarłam do punktu, gdzie dostałam od życia żółtą kartkę i potrzeba zwolnienia tempa stała się koniecznością. Chciałabym połączyć przyjemne z pożytecznym. Tworzę nowy projekt, dzięki któremu chciałabym oczyścić zanieczyszczone przez śmieci krajobrazy oraz jednocześnie oczyścić samą siebie po ciężkiej chorobie. Inspiracją dla projektu jest głębokie poczucie wdzięczności dla natury, która ukoiła mój ból w tym bardzo trudnym dla mnie roku i w co nie wątpię, także pomogła w mojej poprawie zdrowia.

Zamierzeniem mojego projektu TRASH MOJITO PROJECT jest 3 miesięczna podróż z Polski na południe Europy. Każdego dnia planuję przystanek na OCZYSZCZAJĄCY SPACER w odwiedzanych przeze mnie miejscach. Każdy spacer to zebrany co najmniej jeden worek na śmieci pełen plastikowych odpadów porzuconych przez ludzi w naturze oraz ich transport wraz z segregacją. Zbieram na wsparcie zakupu campervana oraz na jego przygotowanie do dłuższej podróży, paliwo, worki na śmieci, rękawiczki, wsparcie logistyki wyjazdu, materiały promocyjne. (Do tego dołożę oczywiście wkład własny).

Spacery tego rodzaju praktykuję nieregularnie już od lat, tym razem chcę, by zmieniły się w codzienne działanie, włączające spotkanych przeze mnie ludzi i promocję #cleanupchallenge.

Zapraszam na mój Instagram, gdzie udostępniam relacje z moich spacerów. Teraz działam codziennie w moim rodzinnym Gdańsku i okolicach.

Od dziecka marzę o podróżowaniu. Niestety moje dorosłe życie ułożyło się inaczej przez różne okoliczności i moje decyzje. Od 10 lat pracuję praktycznie bez przerw, by sprostać moim zobowiązaniom finansowym.

Wiosną zeszłego roku podczas powrotu z planu filmowego w moje Subaru wjechał inny samochód, niszcząc je doszczętnie wraz z ładunkiem w postaci moich narzędzi i sprzętu filmowego niezbędnych do pracy. Doznałam urazu kręgosłupa, połamałam żebra. Podczas skanu tomografem wykryto dwa niezłośliwe guzy - jeden w macicy (już jestem po zabiegu usunięcia) i drugi w mózgu (jest to 4 centymetrowej średnicy hormonoaktywna torbiel z płynem, dopóki ona nie rośnie usuwanie nie jest rekomendowane). Mój układ hormonalny oszalał od PTSD. Stężenie złych wiadomości przygniotło mnie, zachorowałam na depresję i niestety bardzo źle zareagowałam na leki przeciwdepresyjne i nasenne - z guzem na szyszynce, któremu zdarza się samoczynnie produkować hormony ciężko jest dobrać farmakologię. Cały czas jestem w procesie walki o odszkodowanie. Większość tego roku spędziłam na zwolnieniu - od ortopedy, od onkologa, od ginekologa i od psychiatry. (w zdjęciach dołączonych do zrzutki znajdziecie skany mojej dokumentacji medycznej). Mimo, że czuję się lepiej, po wypadku pojawiły się ograniczenia zdrowotne, stawiające mnie przed rozważaniami o zmianie pracy. Usłyszałam od lekarzy ultimatum - jeżeli nie zmienię trybu życia nie mam szansy na remisję, wchłonięcie guza, ponieważ stres jest jednym z głównych czynników dla powstawania tworów tego rodzaju. Postanowiłam podjąć radykalną decyzję i wyjechać w podróż, odpocząć. Bez waszego wsparcia nie mam na to szansy. Ostatni rok zadawałam sobie pytania "Dlaczego ja?", czułam się pokrzywdzona przez te sytuację. Dziś jestem wdzięczna, że jestem już po operacji, że moje kości dobrze się zrosły, że czuję się lepiej, a przede wszystkim jestem wdzięczna, że wszyscy uczestnicy wypadku przeżyli! Chcę spełniać moje marzenia TU I TERAZ, nie czekać na lepszą przyszłość. Nie chcę już się bać, żałować. Nie wiem przed jakimi koniecznościami postawi mnie życie w przyszłości, nie wiem w jakim stanie będę za kilka lat. Sytuacje z ostatniego roku uświadomiły mi jak bardzo przywiązana byłam do rzeczy ulotnych. Marzę o wyruszeniu w podróż i zrealizowaniu mojego projektu. Chcę pomóc zadbać o nasze wspólne dobro - czyli przyrodę.

KILKA SŁÓW O MNIE:

Z wykształcenia jestem artystką wizualną i zajmuję się malarstwem oraz scenografią filmową. Skończyłam ASP w Gdańsku.

Maluję obrazy, w których głównym tematem są relacje międzyludzkie i relacje z Naturą. Tworzę również kolaże z makulatury oraz wyrzuconych zabawek plastikowych i śmieci. Studiuję drugi kierunek- Psychologię Procesu na SFPP.

Od najmłodszych lat czuję głębokie połączenie z wszystkimi morzami świata. Tam gdzie wielka woda - tam mogłabym mieszkać. Problematyka zanieczyszczenia mórz i oceanów łamie mi serce.

Życie w duchu idei LESS WASTE prowadzę już od lat. Od 10 lat noszę jedynie odzież używaną, kupując nowe tylko bieliznę i buty. Całe moje mieszkanie umeblowałam drewnianymi meblami z drugiej ręki, kupując nowe jedynie wannę i ekologiczną lodówkę. Od 12 lat kupuję jedynie używany sprzęt elektroniczny (np. telefony, komputery, monitory, aparaty). Uważam, że ludzkość wyprodukowała już wystarczająco dóbr, więc zdecydowałam się żyć unikając konsumpcjonistycznej pogoni za nowościami. Mam pracownię renowacji mebli, by ograniczyć wyrzucanie wartościowych przedmiotów, które można jeszcze naprawiać (i tym sposobem ograniczyć również zakupy mebli z nie ekologicznych nowoczesnych materiałów takich jak płyty wiórowe, laminaty plastikowe). Nie wyrzucam niepotrzebnych rzeczy, szukam im miejsca w komisach, po znajomych, na grupach na Facebooku. Bardzo poważnie traktuję ideę brania odpowiedzialności za swoje odpady i propaguję to pośród moich znajomych, rodziny i w miejscach w których pracuję.

Proszę o wsparcie mojego marzenia! Oddam Wam... w naturze! Proszę o rekomendację u znajomych.