Jestem Lucjan i mam największego pecha na świecie. Jestem zwykłym, wiejskim czarnym kundelkiem. Takim, o którego nikt nie pyta i nikt nie myśli. Urodziłem się na wsi. Jakoś przeżyłem rok, może dwa. Ślady po łańcuchu na szyi pokazują, że to było złe życie. Uciekłem, albo mnie wygonili. Nie mam szczególnie tragicznej historii. Są gorsze, smutniejsze. Tragiczniejsze.

Są cieżkie stany, cieżkie wypadki. Takie, które powodują, że ludzie czują sie bardzo winni i starają się pomóc.

Mnie nie spotkało nic takiego. Jestem smutnym, czarnym kundelkiem, który potrzebuje żyć.

Jak to mówią słowa piosenki. Mam za dużo, żeby umrzeć za mało żeby żyć. 

Mam do zaoferowania tylko miłość, oddanie i przywiązanie. 

Czy ktoś mnie pokocha? 

Czy ktoś mi pomoże opłacić hotelik do czasu adopcji.

Lucjan znajduje się w okolicach Mińska Mazowieckiego.

Czeka na dom w hoteliku, za który muszę miesięcznie ponosić koszty, aktualnie Lucjan mieszka na krechę.