O tym mieście ostatnio było głośno. Ukraińskie wojsko w zaskakującym tempie odbiło go z rąk Rosjan na początku listopada. 8-miesięczna okupacja wystawia jednak rachunek ofiar cywilnych i zniszczeń materialnych. Cień wczorajszych oprawców wciąż wisi nad miastem (wciąż jest ostrzeliwane z dystansu), do którego jednak mimo wszystko powracają symptomy normalizacji życia.

Zima jest trudnym czasem, w którym wiele działań lokalnych struktur pomocowych jest nastawionych na przeżycie, takie najprostsze. Konwój z pomocą dla mieszkańców Chersonia ma właśnie zapewnić taką osłonę do czasu, w którym będzie można zacząć odbudowywać infrastrukturę, odnaleźć zagubionych bliskich.

To co możemy zrobić na dzisiaj, to podarować chersończykom miejsce przy stole wigilijnym, na którym jest to co zawsze: nadzieja. W Kościele prawosławnym święta zaczynają się 7 stycznia. V konwój dedykujemy budowaniu świątecznej wspólnoty na Boże Narodzenie. Dzięki współpracy z ukraińskim NGO prowadzonym przez Леся Доброскоченко-Оводовська mamy dobrze rozpoznane potrzeby na miejscu i Wasza pomoc trafi do konkretnych osób.

Komu pomożemy?

Po pierwsze 4 rodzinom oraz ich sąsiadom z obwodu Chersońskiego i Mikołajowskiego:

Julii i Aleksowi B. z 4 dzieci z miejscowości Czarnobajiwka / Cherson

Alexandrowi i Oldze A. z 3 dzieci z miejscowości Kysylivka / Cherson

--------------------------

Wieś Kysylivka. W listopadzie razem z Chersoniem wyzwolona spod okupacji rosyjskiej. W Kysylivce asystentka sołtysa Wiktoria zabiera nas do domów rodziny, które w pierwszej kolejności potrzebują pomocy. Jest wśród nich wiele rodzin wielodzietnych. 

Oto jedna z takich rodzin - Natalia, jej mąż i czterech synów. Dwóch chłopców jest bardzo młodych a dwaj starsi mają 14 i 17 lat. Jeden chłopiec i jego wujek byli w rosyjskiej niewoli. Można tylko próbować sobie wyobrazić, ile przerażenia i bólu musiała znosić matka. Chwała Bogu, że chłopcy przeżyli.

Ta rodzina, podobnie jak inni mieszkańcy Kiselivki, musiała jeszcze przetrwać masowe rewizje, dni i noce życia pod presją okupantów. Ci ludzie, jak również ludzie z innych terytoriów okupowanych przez rosyjskich najeźdźców, przetrwała i przeszła próby. Teraz stają twarzą w twarz z kolejnym testem - odzyskać siły, nie stracić ducha, stać się jeszcze silniejszym, jaśniejszym i wytrzymać do momentu w którym staną się naprawdę wolnymi i szczęśliwymi. Niech Bóg da wszystkim, których dotknęła okropność wojny, okupacja, rany, ostrzały, obrażenia i śmierć krewnych, braci, przyjaciół, siły aby przeżyć psychiczne i fizyczne konsekwencje traumy tak łatwo, jak to możliwe. Chwała Bogu za to wielu z nas rozumie, że nasza siła tkwi w Jedności. Łącząc się, wspierając się nawzajem, zyskujemy realnie siłę – siłę woli, miłości i szczęśliwego życia.

A my, Ukraińcy, serdecznie dziękujemy wszystkim naszym zagranicznym przyjaciołom i braciom, którzy nas wspierają i jednoczą

nas w tej jasnej walce o życie, dobro i miłość! JESTEŚMY RAZEM! I RAZEM WYGRAMY!

CHWAŁA UKRAINIE!

CHWAŁA BOHATEROM!

--------------------------

Kyrylowi i Svitlana G. z 2 dzieci z miejscowości Luch / Mikołajów

Svitlana Ivanovna - 55 latka z wioski Luch, obwód Mikołajowski. Jej miejscowość jest poważnie zniszczona przez rosyjską artylerię. Żyje z mężem który przeszedł przez służbę w formacji ATO, gdzie został ranny. Svitlana była w wiosce przez cały czas okupacji, straciła swój dom, ziemię, nie straciła jednak nadziei. Razem z mężem wyciągali swoich sąsiadów z palących się domów pomimo ostrzału rakietowego i artyleryjskiego. Bohatersko podczołgiwała się do pozycji rosyjskich i przekazywała później dane ich postoju do sił ukraińskich, podobnie jak robią to partyzanci.

Obecnie, w wiosce nie ma szkoły, przedszkola, ludzie żyją w ziemiankach, szopach. Svitlana żyje w bunkrze wraz z innymi rodzinami. Potrzeby są tu duże: od drewna opałowego, poprzez, ciepłe ubrania, jedzenie, paliwo do generatorów, środki higieny i narzędzia. Wioska pozbawiona jest stałego źródła energii. Nie ma ani elektryczności, ani wody czy gazu.    

____________________

Vitalii i Irynie S z 2 dzieci z miejscowości Novohryhorivka / Mikołajów.

Jego wieś został zniszczona w 100 % przez rosyjską artylerię. Pomimo swojego młodego wieku posiadał działkę rolną oraz dom dwukondygnacyjny który zbudował własnymi siłami. Miał też traktor, różne maszyny do uprawy ziemi, uprawiał warzywa i pszenicę.

Obecnie, tak jak cała wioska jego jest zrujnowany a wyposażenie nie nadaje się do użytku lub zostało ukradzione. Razem z rodziną żyje teraz w szopie gospodarczej która została dostosowana jako tako na zimę z materiałów które były pod ręką.

Ruski mir ograbił go z wszelkiego majątku ale nie był w stanie zabrać mu wrodzonej uczciwości. Andryi urodził się w tej wiosce, chodził tu do przedszkola, szkoły, pomagał budować kościół a także bronił go przed zakusami patriarchatu moskiewskiego.

W czasie okupacji, został na miejscu, przekazywał informacje o ruchach wojsk ogresora do komendy wojsk ukraińskich, wspierał jak mógł starsze osoby które nie mogły się ewakuować, zrobił kryjówkę w której gromadził zabraną rosjanom broń, którą później przekazał siłom specjalnym UA.

Obecnie wraz z resztą mieszkańców wspiera odbudowę swojej małej wiejskiej społeczności.

Po pierwsze kościół, obrabowany przez Rosyjską armię ze środków na remont i utrzymanie które wioska zbierała przez poprzednie 2 lata. Teraz starają się przykryć budowlę czymś zamiast dachu żeby budynek wytrzymał przez zimę w miarę suchy.

Dla szkoły i przedszkola zbierają głównie książki i inne wyposażenie, cudem udało sie uratrować 2 pralki.

Obecnie we wiosce jest 30 dorosłych i 4 dzieci, ta liczba codziennie się zwiększa. Ludzie wracają żeby ocalić swoje domy i gospodarstwa. Nie ma elektryczności, gazu, wody.

-----------------------------------------------------------

Lista potrzeb materialnych jest następująca:

- generatory prądu

- kuchenki gazowe,

- powerbanki, baterie,

- opatrunki, środki przeciwbólowe,

- makaron, kasza, sól, olej spożywczy, itp.,

- chemia gospodarcza,

- środki higieny osobistej.

Po drugie żołnierzom z Legionu Międzynarodowego (ochotnicy z całego Świata służący w ramach Sił Zbrojnych Ukrainy) Jim, Wiktor, Andrij, Yves, Ykko i wielu innych. Zimę trzeba przeżyć także w okopach i liniach obrony, czasami bez możliwości ich opuszczenia przez całe dni / tygodnie. Żołnierze muszą zaimprowizować dosłownie wszystkie funkcje domowe pomieszczeń typu: sypialnie, WC, łazienki, kuchnie i lazaret, a także zadbać o siebie, żeby podtrzymać tzw. gotowość bojową. Tydzień non-stop na mrozie jest w stanie złamać najtwardszych.

Prosimy także o wsparcie dla nich w postaci: 

- Indywidualne Apteczki Wojskowe,

- buty gumowce - dowolne ilości, rozmiary od 40 w górę,

- śpiwory z komfortem do -15 C,

- koce termiczne z aluminium,

- ładownice w systemie molle ogólnego przeznaczenia,

- toalety kubełkowe,

- worki plastikowe powyżej 60 L,

- kombinezony z kamuflażem zimowym,

- ręczniki / chusteczki jednorazowe w tabletce,

- krótkofalówki dwuzakresowe Boafeng UV-82HTQ 8W,

- zapałki sztormowe,

- krzesiwa,

- batony proteinowe,

- witaminy w proszku,

- rękawice taktyczne ocieplane,

- kominiarki / szalokominiarki,

- saperki / łopaty składane,

- bielizna termiczna.

Po trzecie nasz przejazd z Polski na Ukrainę umożliwi także:

- bezpłatny przewóz paczek od bliskich,

- po pierwszym rozładunku przewóz uchodźców do ośrodków / schronień z dala od linii frontu; niektórzy przyjadą z nami do Polski,

- zaopatrzenie szpitali polowych w to, co już posiadamy - ale przyjmiemy jeszcze artykuły/ sprzęt medyczny/ rehabilitacyjny, leki i inne medyczne rzeczy,

- zakup paliwa na Ukrainie do generatorów prądu.

Do tej pory dotarliśmy do najbardziej potrzebujących miejsc na Ukrainie, wyjazd do Chersonia wpisuje się w chęć pomocy innym tam gdzie są najcięższe warunki