Pomóżmy Poli znów marzyć!

Każda złotówka to cegiełka nadziei dla tej dzielnej, małej dziewczynki.

Zbieramy na leczenie onkologiczne, specjalistyczne, konsultacje, transport, leki i inne koszty związane z walka o zdrowie Poli Taczko – mieszkanki Liszkowa, gm. Borne Sulinowo.

Rodzina nigdy nie prosiła o pomoc. Nawet teraz, gdy jest im niewyobrażalnie ciężko, nadal uważają, że inni mają gorzej.

Dlatego my – przyjaciele, znajomi, sąsiedzi, pracownicy Urzędu Miejskiego w Bornem Sulinowie – postanowiliśmy działać. Bo wiemy, jak ogromne serce ma ta rodzina. I jak wiele dobra sami dali innym.

Październik 2024 roku miał być dla rodziny Taczko kolejnym, zwyczajnym miesiącem – pełnym codziennych trosk i małych radości. Życiem takim jak zawsze. Ale wszystko zmieniło się w jednej chwili.

Z pozoru niegroźne zapalenie spojówek u ich jedynego dziecka, siedmioletniej Poli, okazało się początkiem dramatycznej walki o życie. Początkowo – szokująca diagnoza: nadciśnienie i skrajnie wysoka hiperglikemia – poziom cukru przekraczający 500 mg/dl. Pobyt w szpitalu w Szczecinku, nauka życia z insuliną, którą mama musi podawać córce 6 – 7 razy w ciągu doby, również w nocy.

Mnóstwo badań… i kolejny cios. Bezlitosny.

Histocytoza. Guz lewej kości jarzmowej z naciekami w tkankach oczodołu i mięśniach – skroniowym oraz żwaczu. Pola została natychmiast przewieziona karetką do Kliniki w Szczecinie, na Oddział Hematologii Dziecięcej.

Trzy tygodnie w szpitalu, które odebrały rodzinie oddech i siłę. Czas pełen łez, pytań bez odpowiedzi: „Dlaczego nas to spotkało?”, „Skąd mamy wziąć siłę, skoro serce pęka, a ciało odmawia posłuszeństwa?”

A pośród tego wszystkiego – Pola.

Uśmiechnięta. Roztańczona. Radosna.

To ona przywołuje mamę do porządku, kiedy łzy nie przestają płynąć. To ona pilnuje, by mama coś zjadła. Bo przecież „mama musi mieć siłę”.

Od stycznia do marca 2025 r. każdy weekend rozpoczyna się wizytą w klinice. Czasem dwa razy w tygodniu. Dożylne chemioterapie – już trzynaście. W dodatku sterydy, które zmieniły ciało dziecka. I oczekiwanie na poprawę.

Leki, suplementy, codzienne mierzenie ciśnienia, zapisy w dzienniczku glikemii. Życie w odosobnieniu – bez kontaktu z rówieśnikami czy dalszą rodziną. Taka jest teraz rzeczywistość rodziny Taczko.

A mimo to Pola nadal ma marzenia.

Chce zostać astronautką. Tańczy na korytarzach szpitala, na małym dywanie w domu. Gra w planszówki. Chodzi na spacery, gdy tylko zdrowie pozwoli. I dzieli się – nawet w najtrudniejszej sytuacji – swoimi ukochanymi zabawkami z chłopcem z ubogiej rodziny, „bo on pewnie bardziej ich potrzebuje”.

Dawniej rodzina marzyła, by wyremontować stary dom – w ciągu 9 lat udało się zrobić dach, elewację i ogrodzenie. Wnętrza wciąż czekają na lepsze czasy, ponieważ od dziesięcioleci nie były remontowane.

Teraz ich jedynym marzeniem jest jedno: zdrowie Poli.

Nic więcej.

Ale Pola też ma swoje małe, dziecięce pragnienia. Chciałaby mieć własny pokój – pokój, który mogłaby nazwać swoim światem, bo, jak sama mówi, jest już „za dorosła, żeby spać w pokoju mamy”.

Tęskni też za tatą. Widuje go tylko raz w miesiącu. Tata pracuje na drugim końcu Polski, by zapewnić rodzinie choć minimum bezpieczeństwa finansowego.

Teraz oni potrzebują naszej pomocy.

Dzięki wsparciu darczyńców, chcemy spełnić marzenie Poli o jej własnym pokoju – kolorowym, bezpiecznym, dopasowanym do jej potrzeb, sterylnym, bo dziewczynka choruje na astmę oskrzelową. Ale też chcemy pomóc rodzinie w pokryciu rosnących kosztów leczenia, dojazdów, leków i życia w nowej, trudnej codzienności.

Niech dobro zatoczy koło.

Niech w tym ogromie cierpienia pojawi się promień nadziei.

Niech Pola znów uwierzy, że może wszystko – nawet polecieć w kosmos.

Co możesz zrobić?

• Wpłać tyle, ile możesz – każda złotówka ma znaczenie.
• Udostępnij tę zbiórkę – im więcej osób się dowie, tym większa szansa na sukces.
• Zostaw kilka słów wsparcia – dobre słowo też leczy.

Z całego serca dziękujemy za każdą formę pomocy.

Rodzina Taczko i my – ich przyjaciele.