Schodołaz zagościł w naszym domu, ale zbiórka wciąż trwa!

Dzięki dofinansowaniu ze środków PEFRON w kwocie 8411zł udało się nam uzyskać sprzęt potrzebny Monice do wyjścia z domu. Jednak mimo ogromnej sumy uzyskanej z dofinansowania wciąż potrzebujemy pozostałej kwoty, aby móc zwrócić pieniądze zapożyczone na jego zakup. Potrzebna kwota 6388zł  wciąż nas przerasta i tylko dzięki zbiórce możemy ją uzyskać!

Dziękujemy za wszystkie dotychczasowe wpłaty i pomoc z Państwa strony. Prosimy o udostępnianie zbiórki, każda wpłata jest dla nas bardzo ważna.

Pomóżmy Monice wyjść z domu i cieszyć się codziennością.

Spacery, wyjścia do marketu czy spotkania z rodziną, to codzienne czynności, w których uczestniczy zdrowy człowiek. Monika przez rok przebywała na oddziałach szpitalnych pozbawiona słońca i świeżego powietrza. Od kilku miesięcy możemy być już razem w domu jednak wciąż ograniczenia związane z wyjściem są ogromne. Mimo mieszkania na parterze oraz dostępu do ogródka wyjście Moniki z domu musi być starannie przygotowane i zaplanowane. Dzięki pomocy ze strony rodziny możliwe jest jej zniesienie na wózku jednak potrzebne są do tego aż 4 osoby. Kto by pomyślał, że 8 stopni może okazać się tak wielką przeszkodą. Aby Monika mogła komfortowo przemieszczać się bez ograniczeń potrzebny jest zakup schodołazu gąsienicowego. Schodołaz pozwoli jej zdobyć każdy szczyt i bez obaw będzie mogła wybrać się na zakupy, do fryzjera czy dentysty a nawet odwiedzić córkę w Szczecinie.

Choroba Moniki zaczęła się zupełnie niespodziewanie 7 lutego 2019 roku w dzień, jak każdy inny. Nikt nie spodziewał się, że ten dzień zmieni życie całej rodziny.

Pomimo szybkiej interwencji pogotowia i zespołu lekarzy w szpitalu, nie udało się powstrzymać jednego z najgorszych udarów – udaru pnia mózgu. Z godziny na godzinę stan Moniki pogarszał się, pojawiły się zaburzenia oddychania, porażenie czterokończynowe, brak świadomości. Umieszczono ją na OIOM-ie i zaintubowano. Od tego momentu Monika była w śpiączce. Nikt nie znał odpowiedzi na pytanie, kiedy się obudzi. Każdy dzień był dla nas czekaniem na jakieś nowe, lepsze informacje o stanie zdrowia Moniki. Niestety one nie nadchodziły. Po dwóch miesiącach pobytu na OIOM-ie udało się, po wprowadzeniu rurki tracheotomijnej, odłączyć Monikę od respiratora. Był to ogromny krok w przód. Wtedy też zaczęła się walka o powrót do naszego świata. Niestety pobyt Moniki w szpitalu nie mógł trwać wiecznie. Przez 8 miesięcy Monika znajdowała się w ośrodku wybudzeniowo – rehabilitacyjnym. Z ośrodka wybudzeniowego została przetransportowana do 10 szpitala wojskowego w Bydgoszczy, gdzie przez ponad miesiąc była rehabilitowana przez najlepszych specjalistów w kraju. Obecnie Monika przebywa w domu, gdzie ma zapewnioną opiekę rehabilitacyjną, logopedyczną oraz terapeutyczną, ale przede wszystkim przebywa wśród najbliższych. Każdy dzień rehabilitacji jest dla Moniki ogromnym wysiłkiem zarówno fizycznym, jak i psychicznym. Małe kroczki, które stawia każdego dnia dają jej ogromną motywację do walki.

Jej stan jest stabilny a mimo tak ciężkiego udaru wróciła do nas z pełną świadomością oraz pamięcią. Niestety ze względu na liczne uszkodzenia neuronowe Monika nie potrafi mówić ani się poruszać, jednak ciężkie ćwiczenia przyczyniły się do wyrobienia drobnych ruchów i odzyskiwania głosu.

My jako rodzina, robimy wszystko i szukamy najlepszych rozwiązań, które pomogą przywrócić Monice uśmiech.

Pomóż nam wyrwać ją z domu!