Kluska poznałem 5 lat temu, po tym jak moja przyjaciółka znalazła go głodnego i przemoczonego w kałuży. Całe jego białe futerko było posklejane i ubrudzone błotem. Zaniosłem go do weterynarza, a potem do domu – Klusek przez cały czas głośno miałczał jakby bał się, że ktoś znowu o nim zapomni.

Pierwsze parę dni spaliśmy w jednym łóżku, bo Klusek nawet w nocy nie chciał być sam. Jakiś czas później wyjechałem na studia, a Klusek został w moim domu rodzinnym. Niestety, jest (a raczej był) kotem wychodzącym, typem rozbójnika co znika na parę dni, a przychodzi tylko napełnić brzuch.

Parę dni temu wrócił do rodziców ciągnąc tylnie łapki za sobą. Nie był w stanie ich używać, chociaż miał w nich czucie. Poza tym był cały w zadrapaniach i nie kontrolował zwieraczy ani pęcherza – załatwiał się po prostu pod siebie.

Z uwagi na sezon urlopowy moi rodzice nie byli w stanie się nim zajmować i przywieźli mi go do Krakowa. Po pierwszej wizycie u weterynarza okazało się, że wbrew moim oczekiwaniom kot jest w całkiem niezłym stanie. Żadna z ran nie jest zainfekowana, kot ma apetyt, ma też puls w obu niesprawnych łapkach, niedowład nie jest więc kwestią zatoru.

Prześwietlenie pokazało zwichnięte biodro i – co najgorsze – ciała obce w kręgosłupie. Po oględzinach jego ran możemy z dużą pewnością uznać, że kot został przez kogoś postrzelony, a ciała obce w jego ciele to odłamki naboju. Po konsultacji z ortopedą z kliniki „Uniwersyteckiej” na ul. Jodłowej 12 w Krakowie okazało się, że wbrew temu co wszyscy oczekiwali kot ma pełne czucie i wszystkie odruchy. Niestety na USG okazało się, że tylko co jakiś czas posikuje, ale nie jest w stanie się załatwić – podczas pierwszej wizyty jego pęcherz wypełniał prawie połowę jamy brzusznej.

Zaproponowano nam zabieg, którego koszty znacznie przekraczają mój budżet. Koszt operacji podczas której postarają się usunąć nabój z kręgosłupa to ok 3-3,5 tysiąca złotych. Nie mamy pewności czy po zabiegu kot będzie chodził, ale chciałbym podjąć z nim tą walkę. Zabieg został umówiony na wtorek, w klinice „Uniwersyteckiej” – do tego czasu Klusek bierze leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i wzmacniające jego ciało.

Największe znaczenie ma dla mnie to, że Klusek ma chęci do życia. Biega i bawi się tak jakby zapominał, że jego tylnie łapki są niesprawne. Lgnie do człowieka, powoli zaczyna ogarniać jak władować mi się na łóżko i pod kołdrę bez użycia tylnich łapek.

Póki Klusek ma siły i chęci do walki to chciałbym walczyć razem z nim i być dla niego wsparciem.

Zamieszczam aktualne zdjęcia Kluska, paragon za wizytę u ortopedy i zdjęcia RTG. Będziemy wdzięczni za każde wsparcie, Klusek ma nadzieję przeżyć kolejne 5 lat jak nie więcej – już na kanapie i w domowym zaciszu.