Wrocławski Uniwersytecki Szpital Kliniczny, Oddział Intensywnej Terapii, urządzenia pomagające Stasiowi w niezbędnych czynnościach życiowych. Ich praca wyznacza rytm dnia i nocy. To one przypominają, że czas nie stanął w miejscu w nocy z 9 na 10.04.2023 r., kiedy 20-letni Stanisław uległ koszmarnemu wypadkowi samochodowemu. Doznał w nim bardzo poważnego urazu głowy, który sprawił, że w krytycznym stanie przez ponad 3 tygodnie utrzymywany był w śpiączce. Jego piękny umysł pogrążył się w niedostępnym dla nas świecie.

Staś to wyjątkowy w dzisiejszych czasach młody człowiek. W jego zaledwie 20-letniej głowie pomieściło się tyle, że trudno uwierzyć, że miał jeszcze przestrzeń na marzenia i zwyczajne życie. Stanisław to student matematyki, zapalony szachista, brydżysta, młody mężczyzna z niesamowitymi zasobami uczuć rodzinnych, ciepła, tolerancji, ciekawości świata i ludzi, który bez oporów, spontanicznie potrafi powiedzieć mi, że jestem naprawdę fajną mamą i to ot tak, nie za coś. Po prostu. Jeśli dodać, że z pasją ćwiczy, jeździ na nartach, pływa na desce, gra w tenisa stołowego, słucha muzyki….

To można by zapytać, czego można chcieć więcej.

Wiem już jaka jest odpowiedź na to dotąd niewypowiedziane przeze mnie pytanie – chcę, żeby nadal mógł realizować swoje pasje, żyć pełnią życia. Codziennie w miłości i nadziei wypatruję najdrobniejszego znaku, że Staś wraca do nas ze świata, w którym się znalazł po kolizji. Wiem, że przed nami długa wspólna droga, w której będziemy mu towarzyszyć, aby odzyskał sprawność, jasność umysłu, wrócił do nas.

Ma na to ogromne szanse, ale wspaniałe grono opiekujących się nim lekarzy i pielęgniarek, podejmujących próby wybudzenia, orzekło, że będzie mu potrzebna niezwykle kosztowna, specjalistyczna rehabilitacja neurologiczna. Pojawiła się też szansa, że w najbliższych tygodniach, będzie można przewieźć Stasia do takiego ośrodka. Dlatego, choć jak dla wszystkich w takiej sytuacji jest to dla mnie niezwykle trudne, proszę w imieniu Stasia, całej naszej Rodziny, Przyjaciół, Bliskich i swoim o finansowe wsparcie naszych starań o przywrócenie go nam, życiu…. Bez Państwa pomocy nie będzie to możliwe.

Żadne słowa, nie wyrażą wdzięczności za każdą wpłatę, ale dziękujemy wierząc, że ta historia będzie miała dobry koniec dzięki Państwa zrozumieniu i życzliwości.

Mama, Tata, Siostra, Ola, Rodzina i Przyjaciele Stasia