Wierzyliśmy w cud, że naszej małej księżniczce uda się uratować oczko. Niestety ... nie udało się. Lilcia pierwszego czerwca miała zabieg enukleacji oczka, nie takiego pierwszego dnia dziecka dla niej chcieliśmy, nie tak miało być. Pierwsza doba po zabiegu, jej samopoczucie to koszmar i dla niej i dla nas. Widok jej maleńkiego, zimnego, gołego ciałka po zabiegu zapamiętamy do końca życia. Jej ogromny płacz, brak ślicznego uśmiechu.😭 Nic tak nie boli jak płacz własnego dziecka, ta bezradność bo choćbyśmy chcieli dla niej góry przenieść jedyne co mogliśmy zrobić to trzymać ją za rączkę i przytulać. Operacja trwała trzy godziny, dla nas to była wieczność ale udało się wszczepić implant który w pewnym stopniu pozwoli zachować ruchomość epiprotezy oczka. Podczas zabiegu prawe oczko poraz drugi zostało leczone laserem zapobiegawczo aby nie było wznów. Po czterech dniach od zabiegu wróciliśmy do domu z dalszymi zaleceniami. Po tygodniu powrót do Warszawy na badanie kontrolne, odbiór wyników histopatologicznych. Tydzień w strachu, niepewności ... 13tego czerwca wracaliśmy z Warszawy zapłakani ale tym razem były to łzy szczęścia wyniki histopatologiczne bardzo dobre, lewe oczko pięknie się goi, w prawym oczku nastąpił regres guzów z oznakami wsteczności ... koniec chemioterapii! Teraz czekają nas wizyty kontrolne co sześć tygodni, dobór epiprotezki i wiara, że nie nastąpią wznowy. Mamy nadzieję, że ten koszmar dobiegł końca i nigdy więcej nie powróci do naszej kruszynki. Wierzymy w to, że teraz już będzie mogła w pełni korzystać z beztroski dzieciństwa. Ta mała istotka nauczyła nas siły, walki i wiary. Dziękujemy nasze anioły za waszą wiarę, za pomoc w każdej postaci, za każdą cegiełkę. Dziękujemy za słowa otuchy, wsparcie i dobre serca! Trzymajcie kciuki za naszą małą wojowniczkę! ❤️