Grzegorz Dzięglewicz ma 18 lat. Urodził się z niedowładem czterokończynowym, zespołem wad wrodzonych w postaci małogłowia, rozszczepu wargi i podniebienia, wrodzonej wady serca oraz niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim. Chłopiec nie mówi, nie sygnalizuje własnych potrzeb, wykazuje zaburzenia w kontakcie wzrokowym oraz nadmierne pobudzenie psychoruchowe. Ma również bardzo duże problemy z poruszaniem się. Poprzez odwrócenie rytmu dobowego zdarza mu się nie spać całą dobę. Pomimo dużych ograniczeń Grześ jest pogodnym i wesołym młodym człowiekiem. Lubi muzykę oraz spacery po najbliższej okolicy, jednak w obecnej chwili jest skazany na zamknięcie w czterech ścianach mieszkania. Grzegorza i jego młodszego brata – 11letniego brata Filipa, ucznia klasy 5, samotnie wychowuje mama Barbara. Chciałaby zapewnić synom jak najlepszą opiekę, ale coraz trudniej jest jej opiekować się dorastającym Grzegorzem, który wymaga całodobowej opieki i obsługi we wszystkich czynnościach życiowych. Największym utrudnieniem dla pani Barbary i jej synów, zwłaszcza Grzegorza, jest ich sytuacja mieszkaniowa. Od kilku lat wynajmują mieszkanie na pierwszym piętrze w wielorodzinnym domu w Skołyszynie. Mieszkanie to w żaden sposób nie jest dostosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Największą przeszkodę stanowią strome schody na piętro oraz brak przystosowanej łazienki. Bez pomocy drugiej osoby pani Barbara nie jest w stanie sprowadzić ani wyprowadzić Grzegorza po schodach. Brak przystosowanej łazienki bardzo utrudnia utrzymywanie higieny, a Grzegorz wymaga codziennie kilkukrotnego mycia przy zmianie pampersa. Wieloletnia opieka nad niepełnosprawnym synem w dużym stopniu wpływa na zdrowie pani Barbary, która często odczuwa bóle kręgosłupa oraz dolegliwości związane z żylakami nóg. Rodzina Dzięglewiczów utrzymuje się z zasiłku Grzegorza i doraźnej pomocy z GOPS-u oraz fundacji Polsat i TVN, które finansują prywatną rehabilitację Grzegorza. Pani Barbara nie może podjąć żadnej pracy gdyż nie może na nikogo liczyć w opiece nad niepełnosprawnym synem. W pomoc dla rodziny Dzięglewiczów zaangażował się również Caritas Diecezji Rzeszowskiej. W 2018 r. przekazała znaczne środki finansowe na zakup ortez oraz pionizatora. Wspomaga także panią Barbarę wpłatami na konto oraz przekazuje zapasy żywności. Parafialny Zespół Caritas przy Parafii w Skołyszynie również zorganizował w 2018 r. zbiórkę pieniędzy na zakup pionizatora. Dzięki hojności darczyńców sprzęt za prawie 12 tys. zł. służy Grzegorzowi na co dzień. Dużym ułatwieniem życia rodziny Dzięglewiczów byłaby możliwość wyprowadzenia się do innego mieszkania. W obecnej chwili w Skołyszynie jest szansa zakupu niewielkiego domu jednorodzinnego w dobrym stanie, który zapewniłby zdecydowanie lepsze warunki życia rodzinie. Jednak kwota zakupu jest nie do osiągnięcia przez panią Barbarę. Dlatego zwraca się ona z wielką prośbą do ludzi dobrej woli o zbiórkę pieniędzy na zakup domu dla Grzegorza. Dom jest położony w spokojnej okolicy, ma przystosowaną łazienkę oraz nie posiada schodów, co umożliwiałoby pani Barbarze wyprowadzanie Grzegorza na zewnątrz w każdej możliwej chwili bez angażowania innych osób. Niepełnosprawny Grzegorz oraz jego mama i brat mieliby możliwość godnego życia w zdecydowanie lepszych warunkach niż do tej pory.

Pani Barbara wraz z Grzegorzem i Filipem będą niezmiernie wdzięczni za okazaną pomoc, która zostanie przeznaczona na zakup domu i polepszenie dotychczasowych warunków życia. Mamy nadzieję, że prośba pani Barbary i jej synów nie pozostanie bez echa wśród dobrych i wrażliwych ludzi, którzy już wielokrotnie pokazali serce i zrozumienie dla potrzeb Grzesia i jego rodziny.