Cześć, nazywam się Magda i walczę z okropnym przeciwnikiem - ostrą białaczką limfoblastyczną. Chciałabym opowiedzieć wam moją historię... W maju jak gdyby nigdy nic chodziłam do przedszkola, kiedy pojawiły się stany podgorączkowe moi rodzice zaczęli się niepokoić. Przecież ja nigdy nie chorowałam! Wcale! 14 maja mama zabrała mnie na badania krwi, kiedy jedliśmy obiad zadzwonił telefon... Pani doktor kazała natychmiast powtórzyć badania i skierowała nas do Żorskiego szpitala. Badania zostały powtórzone, niestety to nie była pomyłka. Wyniki krwi były krytyczne, powiększona śledziona, wątroba i węzły chłonne. Chwilę później pojawiła się pani doktor z diagnozą i wiadomością, że transport już po nas jedzie. Razem z mamą pojechałyśmy do Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach. Nie zdążyłam pożegnać się z bratem i tatą...

Tego dnia zmieniło się całe życie naszej rodziny. Tata i brat zostali w domu, a mój różowy pokój zamieniłam na szpitalną salę. Kolejne tygodnie to litry kroplówek, narkozy, punkcje ledźwiowe, pobrania szpiku, rozpoczęcie chemioterapii i sterydoterapii, toczenie krwi i płytek krwi. Pierwszy pobyt trwał dokładnie 84 dni... Do domu po raz pierwszy wróciłam na początku sierpnia... Teraz co kilka dni dojeżdżam z mamą na kolejne cykle chemioterapii. Po drodze napotkałam pewne problemy... Moja wątroba nie polubiła zielonych worków (chemii) i zaczęła się buntować, stale pojawiają się spadki odporności i parametrów krwi. Jestem uparta więc walczę dzielnie, cały czas dużo się ruszam, uśmiechem i dokazuje rodzicom. Przede mną jeszcze kolejne cykle chemioterapii i sterydów oraz chemia podtrzymującą. Ale przecież wygram, bo rodzice nie widzą innej możliwości! Tylko... przyda się nam Twoja pomoc - na dojazdy, leki, plastry, badania, wizyty u lekarzy specjalistów. Moje leczenie potrwa jeszcze 2 lata i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała toczyć tej walki ponownie.

Dziękujemy za pomoc i okazane serce :)