Wojna na Ukrainie trwa. Nie kończy się, nie zmniejsza się jej zakres. Zagrożenie utraty zdrowia, życia nie jest mniejsze niż było w pierwszych po ataku Rosji na Ukrainę. A warunki są coraz cięższe. Nie jest więc prawdą, że sytuacja nie wymaga już takiego zaangażowania, jak pięć miesięcy temu. Wymaga nie mniejszego, temat spowszedniał a ludzie nadal uciekają. Żeby chronić siebie i bliskich. Uciekają, bo ich domy zostały zniszczone, bo nie ma pracy, brakuje zaopatrzenia. Jest jeszcze gorzej, ponieważ docierają do nas osoby w bardzo złym stanie psychicznym i fizycznym. Część z nich to ci, których udało się wydostać z Rosji, inni uciekają ze strefy przyfrontowej. Przyjeżdżają do nas wycieńczeni, bez pieniędzy, bez najbardziej podstawowych rzeczy osobistych i bez perspektyw.

I tutaj jest moment, w którym my przystępujemy do pracy – przyjmujemy uchodźców w punkcie recepcyjnym, rozmawiamy, pytamy o potrzeby, o ewentualne plany, doradzamy, proponujemy rozwiązania. Rejestrujemy, znajdujemy miejsce do zamieszkania na czas oczekiwania na wyjazd w dalszą drogę. Pomagamy w załatwieniu spraw formalnych, wyrobieniu, dokumentów dla zwierząt towarzyszących. Skupiamy się na wysyłaniu przybyłych do punktów docelowych w innych krajach Europy. Uważamy, że jest to dla nich najlepsze rozwiązanie. Polska nie jest przygotowana do przyjęcia nawet małej liczby uchodźców a co dopiero kilku milionów. A wojna jeszcze trwa i szybko się nie skończy.

Wszystkie nasze działania wymagają środków finansowych, rzeczowych, ludzkich. Staramy się, poświęcamy czas i własne nikłe zasoby, ale tak nie sposób udzielać profesjonalnej pomocy. Prosimy więc, pomóżcie nam pomagać.