Nazywam się Dominika Cirocka i byłam zawodniczką Kadry Narodowej paraujeżdżenia (czyli sportowej jazdy konnej osób z niepełnosprawnością) w sezonie 2022 i 2023. Z końmi związana jestem w zasadzie od zawsze. Zaczęło się od hipoterapii. Tam zakochałam się w kopytnych, choć z opowieści moich rodziców wiem, że jako małe dziecko podchodziłam do nich z pewną dozą nieufności.

Od czterech lat jestem także dyplomowanym psychologiem. Jako specjalista, a jednocześnie parasportowiec wierzę, że sukces w życiu zależy nie tylko od sprawności fizycznej, ale przede wszystkim siły mentalnej. 

Tu należy Ci się jednak chyba słówko wyjaśnienia… Od urodzenia towarzyszy mi Mózgowe Porażenie Dziecięce, a od kilku lat także Reumatoidalne Zapalenie Stawów, przez co poruszam się o kulach. Dłuższe dystanse pokonuje na wózku i w codziennym funkcjonowaniu potrzebuję czasem wsparcia osób trzecich.Jestem beneficjentką Fundacji Avalon. Mój numer subkonta to 13809. Fundacja ma dostęp do informacji o moim stanie zdrowia i objęła moją zbiórkę patronatem, potwierdzając jej wiarygodność. :)

MOJA HISTORIA

Już jako dziecko stwierdziłam, że jeżdżenie w kółko i spacery w asyście hipoterapeutów to dla mnie za mało i postanowiłam, że chcę nauczyć się samodzielnie prowadzić konia. A że mój apetyt rósł w miarę jedzenia,  zaczęliśmy szukać miejsca, gdzie mogłabym nie tylko spędzać czas z końmi, ale też naprawdę uczyć się jeździć. To z początku okazało się bardzo trudne, bo niewiele osób chciało podjąć się pracy z osobą niepełnosprawną innej niż hipoterapia. Na szczęście już wtedy byłam bardzo uparta. :) 

Gdy przyszedł czas na podjęcie decyzji o wyborze kierunku studiów, skierowałam się w stronę neurologopedii — chciałam zdobyć umiejętności niezbędne do tego, aby skutecznie pomagać innym ludziom w pokonywaniu ich ograniczeń. Życie przyniosło mi jednak wówczas możliwość studiowania psychologii. Także i tutaj przydał się mój sportowy upór —  cztery lata temu uzyskałam tytuł magistra. Dziś chcę wykorzystać wszystkie moje talenty i umiejętności, połączyć je w logiczną całość, by wspierać innych. 

Kiedy myślę o sobie, czuję się jednak przede wszystkim sportowcem. Codzienne treningi i rehabilitacja to nieodłączne elementy każdego mojego dnia. Mam za sobą udane starty w zawodach rangi ogólnopolskiej oraz Mistrzostwach Polski. Wraz z moją klaczą otrzymałam powołanie do  Kadry Narodowej Seniorów na 2023 rok. 

Ja i Tera Quick stanowimy parę, która wspólnie pracuje na kolejne sukcesy. A jednak tuż po otrzymaniu nominacji wydarzyło się coś, czego nikt się nie spodziewał.  Kontuzja mojej wiernej towarzyszki stała się przeszkodą nie do pokonania. Dwie kosztowne operacje w klinice dla koni we Wrocławiu i rehabilitacja w jej przypadku nie przyniosły oczekiwanych efektów. 

MÓJ CEL

Przede mną pojawiło się ogromne wyzwanie, jakim jest znalezienie nowego sportowego partnera i rozpoczęcie wspólnych treningów. Tego, jak bardzo trudne i złożone jest to zadanie, nie da się ująć w kilku zdaniach. Pozwól więc, że opowiem o tym nieco później.  

Nie zamierzam się jednak poddać. Ponieważ jedną z moich supermocy jest przelewanie na klawiaturę myśli i emocji, postanowiłam, że opowiem Ci moją historię. Historię, na którą składają się przeżycia dziecka pokonującego swoje słabości, nastolatki przekraczającej kolejne bariery i ograniczenia oraz psychologa wybierającego życiową drogę.

Być może to, że podzielę się swoimi przeżyciami, sprawi, że Twoja droga będzie łatwiejsza?

Chcę zaprosić Cię nie tylko do czytania kolejnych zapisków, które będą łączyły w sobie autentyczne doświadczenia z psychoedukacją, ale przede wszystkim współtworzenia dalszej części mojej historii.

Dla kogo moje przeżycia mogą być  ciekawe? inspirujące? uczące?

• Dla rodziców dzieci z niepełnosprawnością ruchową — dziś jeżdżę konno, chodzę na siłownię, pływam, nurkuję, choć pierwsza diagnoza lekarska, którą usłyszeli moi rodzice była dla nich druzgocząca: miałam nigdy nie nauczyć się chodzić, być osobą leżącą, niezdolną do samodzielnej egzystencji.
• Dla fizjoterapeutów i innych pracujących z osobami z niepełnosprawnościami — moja historia pokazuje, że warto czasem spojrzeć na rehabilitację z nieco innej perspektywy; sama każdego dnia odkrywam, jak niezwykłe rzeczy mogą wydarzyć się, gdy to, co z początku miało być „tylko” terapią, staje się pasją na całe życie.
• Dla osób z niepełnosprawnością i bez, które wciąż szukają swojej drogi, pasji, zajawki, sposobu na siebie — może uda mi się podrzucić Ci kilka pomysłów?  :) 

Brzmi ciekawie? Wzmacniająco? Pożytecznie?

Jako mój Patron zyskasz dostęp do treści i innych niespodzianek, które przygotuje specjalnie dla Ciebie! Pierwszy dowiesz się, jak aktualnie przebiegają moje treningi, jakie postępy robię na drodze do mojego celu, z czym aktualnie się mierzę. Szczegóły opisałam w kolejnych progach.

Pieniądze uzyskane z Twojej wpłaty spożytkuję oczywiście na budowanie mojej sportowej drogi. 

Co ważne, najbardziej liczę na Twoje wsparcie właśnie teraz, na początku istnienia mojej zbiórki. Ze względu na kontuzję mojej klaczy pierwszym, najważniejszym krokiem niezbędnym do powrotu na czworoboki jest znalezienie dla mnie nowego końskiego partnera. 

Zakup konia do paraujeżdżenia to jednak koszt kilkudziesięciu tysięcy złotych, co w obecnej sytuacji leży zupełnie poza moim zasięgiem. Dlaczego tyle? Znalezienie odpowiedniego wierzchowca — przede wszystkim zdrowego, ale i spokojnego, dopasowanego charakterem i umiejętnościami do mnie, moich specyficznych potrzeb i możliwości fizycznych, to naprawdę trudna sprawa. No cóż, przysięgam wybór idealnych dla siebie koni mechanicznych to przy tym naprawdę pikuś! :)

Wpłaty cykliczne pozwolą mi natomiast na jeszcze lepszy sportowy rozwój, a Tobie zapewnią stały dostęp do tworzonych przeze mnie treści (przy wsparciu jednorazowym dostęp wygasa po upływie 31 dni od daty ostatniej wpłaty). Dzięki nim zdecydowanie łatwiej będzie mi zapewnić utrzymanie konia (pensjonat, kowal, odpowiednie żywienie), a także regularne treningi i rehabilitację.

Każde wsparcie na drodze do spełnienia mojego marzenia jest dla mnie na wagę złota!