Trzy lata temu Emilia Borowy z odwagą założyła leśne przedszkole Przytulasek a tym roku rozszerzyła działalność również o szkołę. Każdy kto pracował w edukacji wie, że do działań alternatywnych w tym obszarze odwaga i autentyczność są bezcenne, Emilka to ma. To kobieta, która stoi na straży wartości miejsca, które tworzy i dzięki temu jest ono unikalne.

Oprócz samego przedszkola i szkoły prowadzi warsztaty i grupy aby propagować edukację leśną i wartość relacji. Wszystko to na terenie w Łomnicy, piękna rozległa łąka a na niej około 60 kur, stado gęsi, owca, dwie jurty i wspaniały teren przedszkola i szkoły. A na jego skraju strumyk sięgający do kostek, w którym można było wyprawiać wodne cuda. W ostani weekend strumyk zamienił się rwącą rzekę, która objęła swym nurtem prawie cały teren. Emilka z ekipą dzielnie walczyła, ale żywioł był silniejszy. Zwierzęta (na szczęście) udało się uratować.

Jednak straty są ogromne, od wymiany podłogi w jednej jurcie, przez odbudowę kurnika i gęśnika, ogrodzenie i siatki elektryczne zabezpieczające zwierzęta przed drapieżnikami, hydrofor, agregat prądotwórczy i akumulatory (nie ma tam zasilania z sieci), maszyny (traktor koszący, odśnieżarka), całą drewnianą zabudowę przedszkola (tyrolka, piaskownica, zjeżdżalnia i inne) po jedzenie dla zwierząt i materiały budowlane przygotowane do rozbudowy przedszkola i zerwaną drogę dojazdową.

Pozostała nadzieja, że uda się to odbudować i powstał pomysł, że może ktoś chciałby w tym pomóc. Zważywszy na to jakiego rodzaju są to straty i za zgodą Emilii, która stara się teraz zorganizować plan na „reanimację” całego przedsięwzięcia, postanowiliśmy zorganizować zbiórkę finansową, bo przecież warto próbować. Jeśli ktoś będzie miał możliwość i ochotę na odbudowę tej edukacyjnej perełki w Karkonoszach to będziemy bardzo, bardzo wdzięczni.

* Przytulasek powstał z potrzeby edukacji holistycznej. Uważam, że w dzisiejszych czasach niezwykle ważne jest uczenie młodych ludzi edukacji emocjonalnej, budowania w nich poczucia wartości i sprawczości. Kreatywność i możliwość realizowania własnych pomysłów oraz nauka na błędach jest najcenniejszą formą edukacji, a w moim odczuciu szkoły systemowe nie wspierają takich działań. 

Dlatego jesteśmy poza systemem. 

Działamy na własnych warunkach i nie jesteśmy jednostką oświatową, a co za tym idzie, nie dostajemy też subwencji, ani żadnych dopłat.

Wszystko budowane było z własnych pieniędzy.

Nie-przedszkole nigdy nie przynosiło zysków a szkoła dopiero ruszyła i wciąż jesteśmy na „minusie”. To bardziej misja niż jakikolwiek zarobek.

Budowałam to trzy lata, wciąż starając się urozmaicać teren i atrakcje dla dzieci. By stworzyć miejsce, w którym miłość do natury i zwierząt będzie kiełkować od najmłodszych lat.

Kiedy dotarło do nas, że powódź jest realnym zagrożeniem, zaczęliśmy działać. Do pomocy przyszli ludzie, którzy układali worki z piaskiem, wynosili sprzęty i meble. Tata jednego z przedszkolaków przyjechał koparką, którą przez 3 dni budowaliśmy wały przeciwpowodziowe. Gdyby nie to, pewnie nie mielibyśmy jednej jurty i straty byłyby kosmiczne.

Stres, który był żywy w każdym z nas przez te kilka dni jest nie do opisania. 

Dziś pomału stajemy na nogi i próbujemy odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Mamy dużo strat. Wiele maszyn jest zalanych. Sami nie damy rady dojść do poziomu, który budowaliśmy od początku. 

Nigdy nie wyciągnęliśmy ręki po pieniądze.

Dziś, proszę Was o wsparcie, abyśmy mogli funkcjonować tak, jak przed powodzią.

Emilia Borowy. *