Jestem nauczycielem w Przedszkolu Specjalnym w Lublinie.

Chciałabym Państwu przedstawić krótko historię szcześcioletniego chłopca z autyzmem przyjętego w tym roku do przedszkola w którym pracuję…..

Do 14 miesiąca życia chłopiec rozwijał się prawidłowo - nabywał nowe umiejętności, interesował się zabawkami, mówił pojedyncze słowa, dążył do kontaktu z rodzicami. W 14 miesiącu życia zachorował na krztusiec. Już w trakcie pobytu w szpitalu mama chłopca zauważyła duży regres w funkcjonowaniu syna- przestał mówić, interesować się zabawą i kontaktem z bliskimi osobami oraz pojawiły się ataki agresji. Agresji, która objawia się coraz częstszymi oraz intensywniejszymi atakami. Agresji podczas której chłopiec bije innych, uderza głową o podłogę, rzuca przedmiotami oraz demoluje mieszkanie. Wielokrotnie podczas ataku wyrządził krzywdę rodzicom i starszej siostrze. Gdybym sama nie widziała jego zachowań,  trudno by mi było uwierzyć w historie opowiadane przez mamę.

Chłopiec w wieku pięciu lat zaczął przyjmować lek przeciwpsychotyczny, który nieznacznie wyhamował jego agresywne zachowania. Niestety w październiku 2022 roku jego stan się pogorszył, a zachowania agresywne znowu się nasiliły. Zdesperowani rodzice zdecydowali się na leczenie w szpitalu psychiatrycznym. Była to dla nich bardzo trudna decyzja, jedna z trudniejszych jaką musieli podjąć w życiu. Wiązała się z ogromnym stresem dla ich syna, ale była też dużą nadzieją na poprawę jakości życia ich dziecka. Leczenie szpitalne niestety również nie przyniosło afektu na jaki liczyli rodzice oraz specjaliści prowadzący z nim terapię. U chłopca w dalszym ciągu pojawiają są ataki agresji, pomimo iż przyjmuje leki przeciwpsychotyczne oraz uspakajające.

 Czy Wowa będzie całe życie tak funkcjonował? Co będzie gdy będzie starszy i silniejszy, a jego rodzice nie będą mieć wystarczająco siły by powstrzymać go przed zachowaniami agresywnymi? Kto będzie odpowiadał, za to jak Wowa wyrządzi komuś poważną krzywdę?

Trudno jest mi patrzeć bezczynnie  na sytuację tej rodziny. Razem z mamą zaczęłyśmy przekopywać Internet oraz poszukiwać rodziców, którzy mają podobne problemy ze swoimi autystycznymi dziećmi. Okazuje się, że jest jeszcze nadzieja że dziecko autystyczne, które przejawia zachowania agresywne może mieć jeszcze wiele innych współistniejących problemów, które mogą wpływać na jego trudne zachowania. Badania te oraz konsultacje lekarskie są drogie, niewielu też jest specjalistów w Polsce którzy potrafią tak holistycznie patrzeć na problemy dzieci z autyzmem. Rodzice chcą jeszcze walczyć o swoje dziecko, o jego lepsze życie, a ja bardzo chcę im w tym pomóc. Dlatego bardzo proszę o wsparcie nas w tej walce. Walce z agresją!

W pierwszej kolejności rodzice planują zrobić Wowie badanie WES, OAT oraz panel-cunningham. Następnie wyniki skonsultować ze specjalistami oraz w razie potrzeby podjąć odpowiednią terapię.

Dziękuję za pomoc.

Хочу представити коротку історію шестирічного хлопчика з аутизмом , прийнятого до дитячого садочку , в якому працюю....

До 14 місяця життя хлопчик розвивався правильно - навчався новому , цікавився іграшками, говорив деякі слова, прагнув до спілкування з батьками. В 14 місяців захворів на коклюш(?).Перебуваючи в лікарні мама хлопчика помітила регрес у функціонуванні сина - перестав говорити, цікавитися іграшками і спілкування з близькими та з'явилися напали агресії .

Агресія,яка проявляється частішими та інтенсивнішими нападами .

Агресія під час якої хлопчик б'є інших , б'ється головою о підлогу , кидає предмети та розносить квартиру. Неодноразово робить кривду як батькам так і старшій сестрі. Коли б сама не побачила його поведінку, було б важко мені повірити історію , яку розповідає мама.

У віці 5 років хлопчик почав приймати ліки антипсихотичні, які трохи стримували його агресію.

На жаль , в жовтні 2022 році стан погіршився, а агресивна поведінка посилилася.

Для них це було дуже важке рішення, одне з найважчих, які їм доводилося приймати в житті. Це було пов'язано з величезним стресом для їхнього сина, але також було великою надією на покращення якості життя їхньої дитини. Стаціонарне лікування, на жаль, також не принесло ефекту, на який сподівалися батьки і фахівці, які проводять з ним терапію. У хлопчика продовжують проявлятися напади агресії, незважаючи на те, що він приймає антипсихотичні і заспокійливі препарати.

Чи буде Вова так функціонувати все життя?

Що буде коли буде старший та сильніший а у його батьків не вистачить сил, щоб утримати його від агресивної поведінки? Хто буде відповідати за те, як Вова заподіє комусь серйозної шкоди?

Трудно дивитися мені на ситуацію цієї сім'ї , і нічого не робити. Разом з мамою ми почали копати Інтернет та шукати батьків які мають похожі проблеми зі своїми дітьми.Виявляється, є ще надія що дитина, яка проявляє агресивну поведінку може мати ще багато інших супутніх проблем, які можуть вплинути на його важку поведінку. Ці дослідження та консультації лікаря коштують дорого, мало є польських фахівців, які можуть так цілісно дивитися на проблеми дітей з аутизмом. Батьки хочуть боротися за свою дитину, за її краще життя, і я дуже хочу їм у цьому допомогти.

Тому я дуже прошу вас підтримати нас у цій боротьбі.