4 marca br. spaleniu uległ dach oraz poddasze naszego domu. W wyniku akcji gaśniczej całe mieszkanie zostało zalane i tym samym, zniszczeniu uległy meble, sprzęt AGD, garderoba i inne ruchomości. W ocenie specjalistów do użytkowania nie nadawała się instalacja elektryczna, ogrzewania, dach z więźbą, dociepleniem do wymiany, W sumie mieszkanie wymagało generalnego remontu, z którym borykamy się już od następnego dnia po pożarze większość rękami zięcia i córki, ponieważ nie stać nas emerytów na wynajęcie specjalistów. Oczywiście remonty "grube" wymiana dachu, zdjęcie i założenie fotowoltaiki, wymiana instalacji elektrycznej, hydraulicznej wykonywały firmy specjalizujące się w tych dziedzinach. Na dziś zostało nam wykończenie, zakup sprzętu AGD, mebli i najdroższe instalacja ogrzewania. Już nie mamy środków na dokończenie tego remontu, aby się wprowadzić. Jest to dla mnie żyć albo nie żyć, a szczególnie dla mojego męża, który dzień przed pożarem dostał niedokrwiennego udaru mózgu (nie może sam funkcjonować). Od czasu pożaru mieszkamy w bloku mieszkalnym u córki - jest nas w domu teraz sześcioro, w tym mąż jest niepełnosprawny. Bardzo ważne jest dla nas wprowadzenie do naszego domu, ponieważ jest tam ogród, mąż mógłby sam przebywać na powietrzu i o lasce w bezpiecznym miejscu pospacerować miałoby to na jego zdrowie pozytywny wpływ. Wprawdzie ma trudności z mówieniem ale bez końca (po swojemu) dopytuje kiedy, będzie mógł wrócić do swojego domu. Przedłużający się brak możliwości powrotu ma negatywny wpływ na jego zdrowie, jak i moje. Z tego powodu mąż bardzo się denerwuje, a jemu potrzebny jest spokój i poczucie bezpieczeństwa. Oboje jesteśmy na skraju wykończenia psychicznego. Mąż ma 87 lat.

Kwota ta pozwoliła by nam stworzyć minimalne warunki do wprowadzenia się do domu i dostosowania go dla osoby niepełnosprawnej.