To był ciężki wyjazd

Bakhmut ciągle bombardowany… miasto jak wymarłe, ewakuacja szpitala…ale od początku…

Ruszamy z Mateuszem Wodzińskim na kilka maszyn. Lecimy przez Lwów i spotkanie z Danielem, pogaduchy o maszynach i wsparciu wojska, następnie Umań bez światła i Dniepr po bombardowaniu, gdzie zostawiamy dwie maszyny na drobny lifting… następnie pokrowsk, Bakhmut-szpital,gdzie podjerzdzają auta z kamizelkami kuloodpornymi poprzewieszanymi przez okna w drzwiach i śladami krwi przy klamkach i na progach. Tam wielki wojskowy oklejony szewronami, z różańcami na kamizelce kuloodpornej i kitą przy kasku odsyła nas na nowe miejsce bo tu ewakuacja… kątem oka widzę, jak głęboko odczuwa sytuację Mateusz. Wokół dudni, orki wchodzą do miasta, obdarowani czekoladą wojskowi nie uśmiechają się—zawsze działało -tym razem smutne dziakuju… lecimy dalej. Po drodze kawka u ,,Krabiarzy”-tak ich nazywa Mateusz. Oszczędzę szczegółów ale wniosek jest taki, że kraby naprawdę dają radę tylko włazy trzeba zamykać… dane gwarancyjne wielokrotnie przekroczone-duma nas rozpiera. Jeszcze Słowiańsk, gdzie zakochujemy się w moździeżowcach z Donbasu- przekazujemy słuchawki aktywne, generator,żywność,kubki termiczne i termosy , bielizna termiczna, konserwy i wiele innych , mini maskotki robią furorę i oczywiście wymarzona złota lawazza…tam są wegetarianie! Dostali suszone jabłka i pigwę oraz konfitury, a Mateusz masywną skrzynkę. Ruszamy na Izjum tam przekazujemy maszynę dla 44 i kolejny generator i żywność.. wręczają nam podziękowania i szewrony, a my resztę medycyny na szpital…noc…do domu…