Dzieci z Elerai w Tanzanii bardzo chętnie chodzą do szkoły. Są szczęśliwe, że mogą się uczyć. To nic, że codziennie pokonują pieszo kilka kilometrów do szkoły i z powrotem. Są świadome, czym jest dla nich wiedza i wykształcenie. To jedyna droga, by polepszyć egzystencję swoją i swojej rodziny. Nie chcą być biedni i skazani na życzliwość i pomoc od innych. Marzą, by dostać pracę i zarobić na godne życie. Dzisiaj wyglądają na cieszących się życiem, bo cóż im pozostaje. Mają jednak marzenia.

Szkoła w Elerai jest. Byliśmy w niej razem z mężem i przyjacielem Mango. Jego ojciec jest założycielem tej placówki. On uświadomił i zmobilizował mieszkańców wioski do postawienia murów, zorganizowania kadry i posłania dzieci do szkoły podstawowej. Uczy się tam około 500 uczniów. Na warunki nie narzekają. Gdyby jednak zobaczyły polskie szkoły…!

Szkoła ze środków otrzymanych od darczyńców, przede wszystkim z Włoch i Kanady, stara się zapewnić dzieciom posiłek, głównie ugali z mąki kukurydzianej.

Gotują nauczyciele, w nieprzystosowanych do tego warunkach. Brak kuchni i stołówki.

Naszym marzeniem jest dokończyć budowę kuchni, stołówki i świetlicy, by uczniowie Szkoły Podstawowej w Elerai mogli w przyzwoitych warunkach zjeść i odrobić lekcje.

Mury już stoją, byłoby super wykonać konstrukcję dachową, zakupić i położyć blachę, wyposażyć w płytki i pomalować ściany.

Czy uda nam się więcej, zobaczymy.