Poznałam Ivana pół roku temu w szkole językowej. Ma 22 lata, przyjechał do Poznania z CHARKOWA. By rozpocząć studia musi nauczyć się języka polskiego na poziomie zaawansowanym. Rozpoczął pracę, wynajął wspólnie z kolegą pokój. I radził sobie.

Teraz potrzebuje pomocy. Nie poprosił o nią. To ja zapytałam go, jak sobie obecnie radzi i jak wygląda sytuacja jego rodziny w Ukrainie. W tej chwili jedzie do niego rodzina, która dosłownie przedarła się ze zburzonego Charkowa. Mama, trzy siostry, w tym dwie z małymi dziećmi (pięcioro). Dotrą w tym tygodniu. Młode dziewczyny tylko z bagażem podręcznym. Mama bez żadnych rzeczy osobistych. Będą potrzebować wiele. Na razie Ivan nie potrafi zrobić listy potrzebnych rzeczy. Na pytanie o ulubione kolory odpowiedział, że mama na pewno nie ma żadnych wymagań, że „przyjmie wszystko, co będzie można jej przekazać”. Wiem, że będą potrzebowali również pieniędzy – nim siostry będą mogły podjąć pracę, pensja Ivana nie wystarczy, by utrzymać 10 osób.

W domu pozostali tata i dwaj bracia. Bronią ojczyzny.

Ivan to skromny chłopak, bez roszczeń, przerażony, że nie potrafi sam pomóc rodzinie, zawstydzony oferowaną pomocą. Jednocześnie jest już wolontariuszem i sam pomaga.

Celem niniejszej zbiórki jest zapewnienie Ivanowi i jego rodzinie wsparcia finansowego na najbliższe miesiące. Wsparcia w zakresie uzupełniającym to, co sami zdobędą swoją pracą i zaangażowaniem.

Wskazany cel kwotowy ma charakter symboliczny, liczy się każda złotówka.

Rodzina Ivana nie dojechała jeszcze do Poznania. Z tego powodu oraz przez szacunek dla ich trudnej sytuacji, nie zamieszczamy ich zdjęcia. Zdjęcie, które towarzyszy zbiórce jest symboliczne – nie tylko kolorystycznie, ale też z powodu motywu nawiązującego do przytulnego zamieszkiwania domu.