W lipcu zmniejszamy trochę intensywność działań na YT głównie dlatego, że przez 3 tygodnie będę w Polsce. Ale to nie znaczy, że nic się nie będzie działo. (Foto Kriz Barvsson). Nie obiecuję, że uda się zrobić comiesięczny reportaż, ale jeśli nie, to zobaczycie dwa w sierpniu zwłaszcza, że w czerwcu doliczając Pole Marsowe jako mini reportaż też było sporo materiałów. Zmniejszam na lipiec częstotliwość podcastu "Zapiski z (nie) donieckiego kwadratu". W czwartek 26.06 ostatni odcinek 3. serii, krótka przerwa i w lipcu wracamy w poniedziałki. 7, 14, 21 i 28, godzina 11.00 chyba, że wrócimy do porannego formatu. W miejscu podcastu czwartkowego pojawiać się będą albo shorty, albo "W drodze" albo "O co chodzi na tej wojnie"

Wywiady sobotnie planuję utrzymać, ale jak to w okresie wakacyjnym - zobaczymy. Za to w sierpniu w rocznicę operacji kurskiej w końcu zobaczycie dawno zapowiadany wywiad z moim Mężem. I to będzie bardzo trudne przedsięwzięcie. 

24 lipca kolejna "Debata z (nie) donieckiego kwadratu", skład poznacie około godziny 20.07;) Mam nadzieję, że przez wakacje uda się zwiększyć wsparcie na rozwój kanału i od września będzie jeszcze więcej materiałów. 

Będę też oczywiście pisać tu. Ale prawda jest taka, że ja też potrzebuję oddechu. Ostatni czas był bardzo intensywny, w czerwcu dostarczyliśmy 6 aut, kupując 5 z nich za 100000 zł (naprawy i przygotowanie to kolejne 11000 zł, transport 9000). Logistyka i finansowanie mnie wykańczają, od 3 lat i 4 miesięcy nie miałam normalnego urlopu, więc po prostu fizycznie i psychicznie odczuwam już naprawdę zmęczenie i coraz trudniej szukać mi motywacji. Wszystko to jeszcze odbiło się na moim zdrowiu, niestety coraz bardziej i po prostu muszę też pomyśleć o sobie. Dlatego przepraszam, że na chwilę będzie mnie mniej, że będzie mniej relacji itp. Ale niestety nie stać mnie póki co na więcej, bo Ukraina też zabrała mi pracę, a ja swoich kosztów nie mogę ściąć do zera, jak doskonale wiecie, choć minimalizuję je mocno (ostatnio miałam żal do siebie, że kupiłam nowe buty, ale stare się rozpadły). Czuję się czasem jak żebraczka, nie w znaczeniu jakości mojego życia, ale tym proszeniem jestem też już zmęczona. Niestety póki co moje życie tak właśnie wygląda. A że jeszcze kilka osób wbiło mi nóż w plecy, to moja kondycja jest w tej chwili naprawdę bardzo słaba i muszę odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jestem jeszcze komuś potrzebna i czy dam dalej radę...

Ściskam Was

Karolina