Narodziny Igi miały być chwilą pełną szczęścia – wyobrażałam sobie, jak trzymam moje zdrowe, dziecko w ramionach. Ale najbardziej na pojawienie się siostry czekała moja starsza córeczka Oliwia. Odliczała dni. Niestety stało się inaczej. Szczęście, że już jest z nami i jednocześnie wielki szok, kiedy Pani doktor powiedziala, że coś jest nie tak. Wtedy nie wiedziałam jeszcze, że zaczął się najtrudniejszy czas w Naszym życiu. U Igi stwierdzono problemy neurologiczne, wzmożone napięcie mięśniowe, spowodowane najprawdopodobniej niedotlenieniem okołoporodowym.

W 3 tygodniu życia doszło do perforacji jelita, wyłoniono stomię na jelicie grubym. Lekarze podejrzewali chorobę Hirschsprunga . Przez dwa miesiące codziennie siedziałam przy jej inkubatorze.To był koszmar. Dla mnie jako matki i dla starszej córki Oliwii, która swoją wyczekiwaną siostrę znała tylko ze zdjęć.

Po dwóch miesiacach walki o życie i zdrowie zabieram córeczkę do domu z ogromna ilością schorzeń i mnóstwem skierowań. Na pełną diagnostykę trafiliśmy do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie kiedy Iga miała 5 miesięcy. Tam kolejne 2 miesiące pobytu, mnóstwo badań, strach co dalej. Nasilały się napady padaczkowe, które spowodowały trudności z jedzeniem. Iga musiała być karmiona przez sondę. w CZD Zdiagnozowano niedoczynność tarczycy, niedoczynność nadnerczy, padaczka- zespół Westa, Mózgowe Pozrażenie Dziecięce, nadworoczność, pęcherz neurogenny. Chroba Hirschsprunga została wykluczona.

Po pierwszym roku życia pierwszy sukces, walka o to żeby nauczyła się sama jeść, połykać, no i udało się! Nie potrzebowalismy już rurki do żołądka. W tym samym czasie mielismy też zaplanowaną operację zamknięcia stomi. Z trzech zaplanowanych operacji, ciągłość ukladu pokarmowego udało się przwrócić podczas jednej.

Jako prawie 4-letnia dziewczynka jest dzieckiem leżącym, niedowidzącym, prawie nie nawiązuje kontaktu z otoczeniem. Wymaga stałej opieki neurologicznej, częstego podawania leków przeciwpadaczkowych i hormonalnych oraz stałej, częstej rehabilitacji wzrokowej i ruchowej.

Jako matka chciałabym dać swojej córeczce wszystko,co najlepsze dla poprawy jej stanu zdrowia. Codziennie pracujemy z Iga sami oraz staramy się zapewniać zajęcia ze specjalistami. Oliwia kocha swoją siostrę najbardziej na świecie. Marzy o tym, że kiedyś będzie mogła pobawić się ze swoja siostra i o to będziemy walczyć. Niestety koszty są bardzo wysokie!

Zebrane pieniądze chciałabym przeznaczyć na turnus rehabilitacyjny oraz leczenie i rehabilitacje.