8 lipca 2024 o godzinie 11:06 czas się dla mnie zatrzymał. Usłyszałam, że mój narzeczony, Rafał, rozbił się na motorze na torze wyścigowym. Z tamtego dnia w pamięci zachowały się migawki ze szpitala, gdy razem z synem czekaliśmy na zakończenie operacji i diagnozę. Nigdy nie zapomnę słów lekarza: „Jego stan jest stabilny, ale nie będzie chodził”. Nie chciałam w to wierzyć. Myślałam, że to zły sen, z którego za chwilę się wybudzę. Patrzyłam na syna i zastanawiałam się, jak mam mu wytłumaczyć, że jego ukochany tatuś nie będzie się z nim wygłupiał tak jak zawsze, nie będzie go podrzucał, nie pójdzie z nim na rower, nie pogra z nim w piłkę... 

Wiedziałam, że właśnie ziścił się najgorszy koszmar Rafała. Ten pełen życia mężczyzna, na co dzień spędzający aktywnie czas z kochającą rodziną, grający w ASG, jeżdżący na wymarzonym motocyklu w jednej chwili stracił tak wiele… całe swoje dotychczasowe życie. 

Urazy po wypadku:

- stłuczenie płuca lewego,

- złamanie żeber I, III, IV, V, VII, VIII po prawej stronie,

- złamanie żeber V, VI, VII po lewej stronie,

- złamanie wyrostków kolczystych C7, TH1,

- złamanie trzonu kręgu L1 typ B wg A,

- złamanie wyrostków poprzecznych L1 i L2,

- wieloodłamowe złamanie obojczyka prawego z otarciami naskórka,

- wieloodłamowe złamanie wyrostka barkowego łopatki prawej,

- pourazowy krwiak mięśnia lędźwiowego większego po stronie lewej,

- kręgozmyk urazowy Th 12, L1 typ C wg AO,

- paraplegia pourazowa,

- politrauma.

Zabiegi i operacje po wypadku:

- laminektomia L1 oraz stabilizacja transpedikularna TH11, TH12, L1, L2, L3,

- drenaż prawej jamy opłucnej z powodu odmo-krwiaku,

- stabilizacja złamania obojczyka oraz łopatki prawej.

Wypadek był bardzo poważny. Rafał cudem przeżył. Motocykl nie miał tyle szczęścia. 

Przyjaciele Rafała nazywają go wojownikiem i w istocie nim właśnie jest. Codziennie walczy, bo chce wrócić do życia sprzed wypadku. Ta walka jest nierówna, ponieważ Rafał ma w pełni sprawną tylko lewą rękę. Mimo to, zrobił duże postępy. Tuż po wypadku mógł tylko leżeć, a każdy najdrobniejszy ruch sprawiał mu przeogromny ból. Teraz jeździ na wózku. Niestety, potrzebuje stałej pomocy przy wykonywaniu podstawowych czynności. Rdzeń nie został przerwany, więc jest szansa, że Rafał zacznie chodzić.

Obecnie Rafał znajduje się w szpitalu rehabilitacyjnym, w którym ma zapewnioną bardzo dobrą opiekę. W grudniu wróci do domu, ale będzie potrzebna dalsza rehabilitacja. Rafał zostanie postawiony również przed trudnymi zadaniami: przyzwyczajeniem się do nowego życia na wózku oraz pokonaniem barier dotyczących przemieszczenia się po domu niedostosowanym do osoby niepełnosprawnej. W przyszłości czekają na niego kolejne operacje, które pomogą mu w powrocie do sprawności, co będzie wiązało się kolejnymi rehabilitacjami. Razem z synem i rodziną staramy się ułatwić mu codzienne życie, ale koszty finansowe związane z rehabilitacją i innymi wydatkami przewyższają nasze możliwości. Zebrane środki chcemy przeznaczyć na rehabilitację, zakup niezbędnego sprzętu rehabilitacyjnego, w tym wózka, przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz na przystosowanie domu dla osoby niepełnosprawnej.

Mówią, że nadzieja umiera jako ostatnia, a my robimy wszystko, żeby nigdy nie umarła, dlatego zwracamy się do Was z przeogromną prośbą o pomoc. Pomóżmy Rafałowi wrócić do życia sprzed wypadku. Pomóżmy mu na nowo odnaleźć radość z życia. Pomóżmy mu wstać. 

Dziękujemy za pomoc i wsparcie.

Weronika, narzeczona