V. Rocznica ustawienia Krzyża Pamięci na cmentarzu parafialnym w Podbrzeziu, Litwa

W 2018r. zostł ustawiony i poświęcony Krzyż wraz z tablicą epitafijną jako wyraz pamieci Potomków z Macierzy o losach mieszkańców Parafii i Gminy Podbrzezie, którzy doznali represji przez władzę sowiecką wieku ubiegłego. Cmentarz to również miejsce wiecznego spoczynku Przodków wspólnych. Piąty rok w tym miejscy spotykają się Potomkowie by upamiętnić modlitwą i odsłonięciem tabliczki imiennej tych, którzy są w pamięci i sercu nas jeszcze żyjących. Razem uczcijmy ten dzień i uroczystość z wyrazem godności co może stać się dzięki ofiarności ludzi dobrej woli, których jest wielu wokół nas.

Pomysł upamiętnienia represjonowanych mieszkańców parafii i gminy Podbrzezie, na Litwie, Ziemi Wileńskiej, zrodził się w 2018 z jednoczesnym podkreśleniem 100-letniej rocznicy odzyskania niepodległości Polski i Litwy.

To wyraz pamięci o naszych Przodkach, którzy swym codziennym życiem również JĄ WYWALCZYLI…

Rok 2023 to 5. Rocznica ustawienia Krzyża Pamięci wraz z tablicą epitafijną poświęconą pamięci naszych Przodków, o których mówimy jako o zesłańcach, łagiernikach, więźniach politycznych , jeńcach wojennych i innych ofiarach represji...

Ziemia Wileńska słynęła z tolerancji i poszanowania drugiego człowieka bez względu na wiek, płeć, narodowość czy wyznanie i upamiętnienie obejmuje mieszkańców, bez Ich różnicowania. Polaków, Litwinów, Staroobrzędowców, Katolików, Księży obu wyznań, ziemiaństwa jak i zwykłych, ciężko pracujących mieszkańców.

To kolejny rok uroczystego odsłonięcia tabliczek imiennych represjonowanych, którzy byli cichymi bohaterami dnia codziennego, których nie można zapomnieć, wręcz przeciwnie, należy podkreślić, jak swym losem tworzyli historię nie tylko lokalną.

Równoległym działaniem jest renowacja grobów, pomników, w szczególności najstarszych pochówków, świadczących o wielokulturowości tych ziem a cmentarz jest niemym świadkiem i świadectwem.

Zostały piękne pomniki, dla których czas jest bezlitosny. OSAMOTNIONE w swej roli,

Upadające i przechylone krzyże, zawalające się elementy, zarastający ziemią i trawą...

Któż ma o te liczne groby na Wileńszczyźnie DBAĆ? Ileż to rodzin wbrew własnej woli zostało zesłanych w śniegi Syberii, stepy Kazachstanu, do łagrów - bez prawa powrotu a Ci co pozostali już stają się bez sił, umierają.

To nasza historia i dziedzictwo niematerialne.

Pozyskane fundusze przeznaczone będą na wydatki związane z organizacją uroczystości upamiętniającej represjonowanych mieszkańców. Rodziny Sybiraków partycypują w kasztach tabliczek imiennych, lecz zaistniał brak funduszy na inne z tym związane wydatki jak zakupu książek będących elementem podarunkowym Rodzinom czy osobom wspomagającym organizację tegoż dnia. To również opłaty związane z oprawą i utrwaleniem tegoż spotkania.

Każdy wyjazd na Litwę łączony jest również z pracami renowacyjnymi najstarszych miejsc pochówku.

Potrzebne są również fundusze na dokończenie prac rozpoczętych w zeszłym roku jesienią. Brak ich uniemożliwia dokończenie pomnika małżeństwa zmarłego w 1911 roku. Prace zostały przerwane ze względu na porę roku a teraz wiąże się z wysokim kosztem ponownego dźwignięcia sprzętem specjalistycznym wydobytego kamienia z ziemi, który przez 100 lat zapadł się do ¾ swej wielkości. Nie każdy fachowiec go posiada a pomnik wielkiej wagi, mowa o kilogramach.

Uroczystości upamiętniające represjonowanych oraz zachowanie najstarszych pochówków parafii i gminy Podbrzezie trwa ponad pięć lat, lecz drugi rok są prowadzone jako działania statutowe Fundacji Pochówek i Pamięć.

W tym roku realizacja celów powyższych i statutowych możliwa jest tylko i wyłącznie dzięki DAROWIZNOM.

Dlatego, jako założycielka Fundacji Pochówek i Pamięć, proszę o Wasze wsparcie. Okażmy nasze braterstwo i solidarność.

KWOTA 8 tysięcy POMOŻE połączyć dwa elementy, czego 3 tysiące będą przeznaczone na uroczystość upamiętniającą represjonowanych mieszkańców, która odbędzie się 16 września roku bieżącego w Podbrzeziu, na Litwie.

Pozostała kwota będzie przeznaczona na dokończenie renowacji pomnika.

To dużo, rozumiem, potrzeba jest jednak wielka a i prace mogą trwać do końca października.

Zebrane pieniądze zostaną w pełni przeznaczone na organizację 5. Rocznicy Krzyża Pamięci, który stał się już Miejscem Pamięci, zapisanym w coroczne odwiedziny przedstawicieli Ambasady RP w Wilnie w okresie Świąt Listopadowych jak i na renowację wymienionego pomnika.

Najbliższe miesiące to czas wielu wydatków w każdej Rodzinie, ale czyż ich brakuje w innym czasie?

Wierząc w odruch serca i dobrą wolę ufam w powodzenie tego zamysłu.

.

.