Choć Łucja wygrała najważniejszą walkę – o życie, przed nią jeszcze długa i trudna droga do sprawności i samodzielności.

Poznajcie Łucję – naszą małą, ale wielką WOJOWNICZKĘ:

Łucja przyszła na świat w 25. tygodniu ciąży — jako ekstremalnie skrajny wcześniak. Była tak malutka, że ważyła zaledwie 800 gramów, a mierzyła tylko 30 centymetrów! Po narodzinach otrzymała zaledwie 2 punkty w skali Apgar, musiała być reanimowana i podłączona do respiratora. Lekarze mówili, że nie ma dla niej nadziei… ale Łucja miała inne plany… zdecydowała się walczyć.

Byliśmy przerażeni. To był dopiero początek jej trudnej drogi. W kolejnych dniach dowiedzieliśmy się, że Łucja ma poważne problemy zdrowotne: ciężką zamartwicę, wylewy IV stopnia w mózgu i móżdżku oraz krwotok z pękniętej wątroby. Stan naszej małej kruszynki był krytyczny, ale ona pokazała ogromną siłę i chęć życia.

Każdego dnia walczyła o każdy oddech. Przeszła trzy poważne operacje – wstawienie zbiorniczka Rickhama do odprowadzania płynu z główki, zamknięcie przewodu Botalla (naczynia przy sercu) oraz laseroterapię oczu z powodu retinopatii III stopnia. Dodatkowo po wyjściu ze szpitala przeszła zabieg plastyki języka i wędzidełka, ponieważ była karmiona przez pół roku tylko przez sondę pokarmową. Pomimo tego Łucja nadal je tylko z butelki i nie potrafi gryźć ani jeść nawet gładkich papek.

Najważniejsze jest to, że Łucja przeżyła, ale to był dopiero początek walki – teraz musi walczyć o zdrowie i sprawność.

Codzienność pełna wyzwań:

Diagnoza dziecięcego porażenia mózgowego była dla nas ogromnym ciosem. To trudne do opisania uczucie. Jednak uśmiech naszej małej wojowniczki dał nam siłę, by się podnieść i walczyć dalej – o jej szansę na lepsze jutro, na sprawność i samodzielność, jaką tylko będziemy w stanie wypracować.

To jednak nie wszystko… Łucja jest skrajnie słabowidząca – widzi jedynie obiekty znajdujące się kilkanaście centymetrów od niej i nie potrafi za nimi wodzić wzrokiem. Ma także problemy ze słuchem, co opóźnia rozwój mowy. Czekamy na pierwsze „mama” i „tata”, choć nie wiemy, czy kiedykolwiek je usłyszymy.

Najbardziej boli nas to, że mimo iż Łucja wkrótce skończy dwa lata, NIE potrafi jeszcze siedzieć, raczkować ani chodzić. To umiejętności, które inne dzieci osiągają znacznie wcześniej. My wciąż walczymy o każdy, nawet najmniejszy postęp. Ale jedno jest pewne – nigdy się nie poddamy!

I mimo tego wszystkiego…

Łucja jest z nami i codziennie walczy.

Z tym samym uporem i siłą, z jaką przyszła na świat.

Z uśmiechem, który potrafi zatrzymać czas.

Z oczami, które – choć widzą niewiele – mówią więcej niż tysiąc słów: „Nie poddam się, jeśli Wy też nie.”

Dzień po dniu stawiamy czoła przeciwnościom, ale codzienna rehabilitacja, specjalistyczny sprzęt oraz opieka medyczna to ogromne koszty, które przerastają nasze możliwości finansowe. Nasza skarbonka jest już pusta, a Łucja nadal potrzebuje wsparcia, by mieć szansę na lepszą przyszłość.

Dlatego prosimy Was – ludzi o wielkich sercach – o pomoc i wsparcie dla Łucji. Każda złotówka to krok bliżej do zdrowia, samodzielności i uśmiechu naszej córeczki.

Pomóż nam podarować Łucji nadzieję na lepsze jutro!

Rodzice Łucji