Cześć, nazywam się Piotr Owczarczak. Odkąd sięgam pamięcią wstydziłem się i unikałem proszenia o pomoc, uznając je za oznakę słabości. Ostatnie wydarzenia w moim życiu sprawiły jednak, że uznałem, iż okazałbym prawdziwą słabość, gdybym się o nią do was nie zwrócił.

Mam prawie 30 lat. Od dziecka choruję na rdzeniowy zanik mięśni (SMA typu 3), który sprawił, że od bez mała 18 lat poruszam się na wózku inwalidzkim. Codzienne funkcjonowanie umożliwiają mi rodzice, opiekujący się mną właściwie od dnia narodzin. Nasza obecna sytuacja jest bardzo trudna – Mama jest emerytką, a Tata w wyniku błyskawicznie postępującej miażdżycy utracił ostatnio nogę. Gdy piszę ten tekst, wciąż przebywa on w szpitalu z powodu komplikacji z gojeniem się rany na kikucie.

Odkąd osiągnąłem dorosłość, robię co mogę i pomimo ograniczeń pomagam rodzicom finansowo w utrzymaniu domu, pracując zdalnie najpierw jako redaktor, a teraz jako operator wprowadzania danych do systemów CRM. Nie stać mnie jednak praktycznie na nic więcej – od kilkunastu lat nie byłem poza rodzinną miejscowością nigdzie poza szpitalami. Nie dysponuję autem przystosowanym do moich specyficznych potrzeb, a koszty wynajęcia takiego transportu wraz z opieką przerastają moje obecne możliwości. W dobie Covidu każdy na własnej skórze mógł przekonać się jakim koszmarem potrafi być długotrwały lockdown. Wyobraźcie sobie, że musicie przebywać w nim przez ponad dekadę.

Bardzo chciałbym wyrwać się na jakiś czas z domu, by odciążyć Mamę, na którą spadło brzemię opieki zarówno nade mną, jak i nad Tatą, a także by odciążyć swoją własną głowę.

Chciałbym z tego miejsca poprosić wszystkich ludzi, którzy posiadają taką możliwość, aby wsparli nas w ramach tej zbiórki i pomogli mi zrealizować te cele. Zebrane pieniądze w pierwszej kolejności zostaną przeznaczone na leczenie i rehabilitację mojego ojca, w dalszej zaś na potrzebny sprzęt oraz wynajęcie osób do pomocy w opiece nade mną.

Bardzo dziękuję za wszelkie, choćby najdrobniejsze wpłaty.