Cześć,

Mam na imię Bartek, mam 29 lat. Pochodzę z Limanowej. W zeszłym roku wziąłem ślub i przeprowadziłem się do żony. W sierpniu tego roku postanowiłem wyjechać do Niemiec, do mojego brata trochę dorobić. Nadszedł 8 sierpnia, z dziwnym uczuciem rano wstałem do pracy. Pojechałem z bratem i kierownikiem serwisować betoniarnie. Kierownik sprawdził zabezpieczenia i dostaliśmy zgodę na wejście do urządzenia mieszającego beton, żeby dokonać naprawy. Niestety nasza praca trwała tylko godzinę. Z nieustalonych dotąd przyczyn ogromna maszyna włączyła się, gdy my byliśmy w środku. Tak rozpoczął się mój koszmar, który trwa nadal. Nie wiem ile czasu maszyna się kręciła, ale dla mnie to trwało całą wieczność. Po całym zdarzeniu zostałem przetransportowany w krytycznym stanie do specjalistycznej kliniki powypadkowej w Ludwigshafen, gdzie lekarze walczyli o moje życie. Pomiażdżone stopy, złamany kręg, nie było na mnie miejsca nie uszkodzonego. Po pierwszej operacji okazało się, że prawa stopa musiała być amputowana, a lewa w części. W kręgosłupie musiały być wstawione śruby i blacha. W ciągu tygodnia przeszedłem kilka operacji, ciągle przebywając na oddziale intensywnej terapii. Po kilku dniach rodzina poinformowała mnie, że niestety mojego brata nie udało się uratować. Ogromny ból po utracie tak bliskiej mi osoby, nie osłabił mnie we mnie walki o powrót do zdrowia. Niestety po trzech tygodniach walki lekarzy o moje nogi, zapadła decyzja o amputacji kończyn 15 cm pod kolanami. Nie mogłem pogodzić się z tą decyzja, lecz lekarze tłumaczyli, że to jedyny sposób na powrót do normalnego funkcjonowania. Operacje przeprowadzili 2 września i przebiegła pomyślnie. Teraz około 6 tygodni mają goić się rany po amputacji. Później rehabilitacja w Polsce i zakup protez, najpierw tymczasowych, później protez na stałe.

Zwracam się do was o pomoc i wsparcie, dziękując z góry za wszelką okazaną pomoc.

Pozdrawiam Bartłomiej Florek