Witam wszystkich ,którzy czytają moją historię .Jestem 37 letnią samotnie wychowujacą mamą 11 letniej córki . Od trzech lat zmagam sie z bezdomnością tzn.pomieszkuje głównie u różnych znajomych straciłam mieszkanie 3 lata temu gdy były mąż zarządał połowy majątku.Mnie nie było stać aby Go spłacic w ciągu 3 miesięcy od wyroku sądowego,więc zostałam zmuszona sprzedać mieszkanie i Go spłacić.I tak zaczął sie mój kryzys finansowy.Straciłyśmy z córką stabilizacje życiową czyli własny kąt.Od ponad trzech lat zmagam sie z atakami bólowymi co skutkowało zwolnieniami z trzech różnych prac .Obecnie jestem w trakcie leczenia czeka mnie zabieg odbarczenia nerwu w odcinku szyjnym .Wniosek złożony do Urzędu Miasta o przyznanie mieszkania -czas oczekiwania do 10 lat taką odpowiedż uzyskałam od urzędników ,jak widać doporowadziłam sie do zaburzęń depresyjno-lękowych co powoduje że na chwilę obecną nie jestem zdolna podjąć pracę.Jestem pod stał kontrolą specjalistyczną. Pragnę jedynie własnego dachu nad głową aby moje dziecko nie musiało tułać sie gdy mnie juz zabraknie.Bardzo trudno i ciężko jest mi prosić Państwa o pomoc ale mam jeszcze wiarę że są na tym świecie ludzie którzy nie są obojętni na czyjeś problemy.Tak naprawdę to zostałam sama z córką i od Naszego Państwa nie mogę liczyć na pomoc .Bardzo proszę pomóżcie mnie i mojej córce abyśmy mogły kupić sobie mieszkanie poczuć stabilizację i bezpieczeństwo.Może wśród Państwa znajdzie ktoś kto chciałby ze mną porozmawiać i usłyszeć czy też zobaczyć że ja naprawdę potrzebuje Państwa pomocy . Z góry dziękuję