Kto z mieszkańców Kolonowskiego nie kojarzy pani Ireny i jej niepełnosprawnego syna, Piotra? A kto z mieszkańców Kolonowskiego wie, że ich czarne seicento ma już ponad 20 lal i odmawia posłuszeństwa? A przecież sprawny samochód jest tej dwójce niezbędny: dzięki niemu mają jak pojechać na zakupy (a mieszkają daleko od centrum) i - chyba przede wszystkim - do kościoła. Pan Piotr (ponad 40-letni, choć w zasadzie ciągle dziecko) jest bardzo wierzący, a uczestnictwo w Mszy to dla niego prawdziwe święto.

Wiecznie uśmiechnięta i zarażająca optymizmem pani Irena ma już swoje lata, do tego nie należy do osób o dużych "gabarytach" (Piotr jest od niej o wiele większy...). Pomoc synowi przy przesiadaniu się do maleńkiego auta coraz częściej stanowi dla jego Mamy wyzwanie.

Pani Irena nie poddaje się i zbiera na samochód. Bez naszej pomocy może się to jednak nie udać...

Na co zbieramy? Najchętniej na takie auto, którym będzie można Piotra transportować razem z wózkiem inwalidzkim. Ale jeśli to się nie uda i zbierzemy kwotę mniejszą od oczekiwań - pani Irena kupi jakiekolwiek auto używane, ale niezawodne. Takie, które umożliwi tej dwójce kontakt ze światem i w które nie trzeba będzie inwestować. Takie, dzięki któremu Mama i jej Syn będą niezależni i wreszcie spokojni.