Kim jestem?

Mam na imię Oliwia, mam 13 lat (w momencie wypadku miałam 12 lat). Tak jak Wy - mam swoje pasje i marzenia, jednak z powodu wypadku zeszły one na drugi plan - dziś pragnę jedynie odzyskać moje zdrowie i życie, które odebrało mi to tragiczne zdarzenie.

Pochodzę z maleńkiej miejscowości Szlaga-Młyn (83-221) w sercu Borów Tucholskich na Kociewiu.

Mój świat zawalił się 28.04.2023, kiedy to wracając ze szkoły zostałam potrącona przez jadące auto. W tamtym momencie straciłam kontakt ze światem, cudem przeżyłam, a konsekwencje wypadku są tragiczne.

Rozległe obrażenia wynikające z wypadku, zatrzymanego czasowo krążenia oraz ciężkiego urazu mózgu spowodowały, że pomimo wybudzenia mnie ze śpiączki farmakologicznej – nadal śpię, zostałam uwięziona we własnym ciele. Mój obecny stan wymaga bardzo długiego leczenia specjalistycznego i rehabilitacji.

4.07.2023, po ponad 9 tygodniach zostałam przetransportowana ze szpitala w Gdańsku do Kliniki Budzik dla dzieci w Warszawie, gdzie każdego dnia dzielnie walczę, aby odzyskać utracone zdrowie i wrócić do swojego życia. Niestety pobyt pacjentów w owej klinice jest ograniczony, więc mogę tu pozostać jeszcze tylko parę miesięcy, najbliżsi więc muszą szukać dalszych rozwiązań, aby zapewnić mi odpowiednie leczenie i rehabilitacje, co niestety wiąże się z ogromnymi kosztami.

Całodobową opiekę nade mną sprawuje moja mama wraz z babcią na zmianę. Obowiązków jest ogrom - ponieważ na razie sama nie jestem w stanie kompletnie nic przy sobie zrobić (ledwo mogę poruszyć jakoś kończynami, choć uwierzcie mi - to ogromny dla mnie postęp). Do obowiązków opiekuna przy mnie należy m.in.: utrzymywanie higieny, karmienie przez pega, odsysanie wydzieliny przez rurkę tracheostomijną, ubieranie, układania co jakiś czas w innej pozycji, podawania leków, czasem obsługa maszyn do rehabilitacji, każdego dnia specjalnych podnośników (by można mnie chociażby przełożyć na wózek), pomoc przy rehabilitacjach itp.

28.04.2024 minie rok od czasu jak nowym "domem" moim i opiekuna stały się mury szpitalne, jest to bardzo ciężki czas dla mojej mamy i mojego rodzeństwa, w tym najmłodszego brata 4-letniego Michałka. Strasznie nam ich brakuje każdego dnia.

Podziękowania

Wyrazy wdzięczności płyną z głębi mojego serca za okazaną pomoc!

Marzę, by odzyskać zdrowie i wrócić do moich najbliższych – rodzeństwa, mamy, rodziny, przyjaciół, koleżanek i kolegów. Marzę, aby na nowo dzielić z nimi codzienne chwile, poszerzać horyzonty wiedzy w szkolnych ławkach, zatapiać się w świat ulubionych powieści oraz kontynuować muzyczną podróż z pianinem jako przewodnikiem. Tęsknię za życiem, które znałam!

Moja wiara w ludzką dobroć, otwarte serca i gotowość do wspierania innych jest niezachwiana. Dlatego z głębi duszy dziękuję za każdy gest, który dla mnie wykonasz: każdą darowaną złotówkę, rozmowę o mojej sytuacji z Twoimi bliskimi, udostępnienie informacji o zbiórce w wirze sieci, ciepłe słowo czy choćby symboliczne trzymanie kciuków. Każdy z tych czynów jest dla mnie jak promień światła w ciemności. DZIĘKUJĘ, ŻE JESTEŚ RAZEM ZE MNĄ!

Słowo od najbliższych

Oliwia, dzielna wojowniczka, każdego dnia z niezwykłą odwagą stawia czoła wyzwaniom, jakie przyniosła jej niespodziewana tragedia. Jej droga do odzyskania pełni sił i niezależności jest długa i wymaga od nas wszystkich wspólnego wsparcia. Obecnie, przed nami stoi niezmiernie ważne zadanie – przygotowanie dla Oliwii bezpiecznego i funkcjonalnego azylu, który stanie się jej przystanią na drodze do zdrowia. Potrzebujemy środków na adaptację jej domowego środowiska, aby było nie tylko przytulne, ale przede wszystkim dostosowane do potrzeb rehabilitacyjnych. Koszty remontu, zakup specjalistycznego sprzętu rehabilitacyjnego, a także inne niezbędne wydatki związane z utrzymaniem, opieką, odpowiednią rehabilitacją - są ogromne. Każda złotówka, którą możemy zebrać, zbliża Oliwię do marzenia o samodzielności i powrocie do normalności. Dlatego zwracamy się z serdeczną prośbą o wsparcie finansowe, które pomoże zbudować dla Oliwii świat, w którym będzie mogła nie tylko bezpiecznie żyć, ale i rozwijać się, odzyskując krok po kroku utracone możliwości. Razem możemy sprawić, że ta historia nabierze szczęśliwego zakończenia. Każda pomoc, mała czy duża, jest krokiem w stronę lepszej przyszłości dla Oliwii. Serdecznie dziękujemy za każde wsparcie i otwarte serca!