„Kiedy duch i serce jest silniejsze niż ciało,

to ból wśród nieszczęść uczynił Cię skałą.

Tylu już przegrało, bo zabiła ich słabość,

Ty wśród nich wyciągasz dłoń po wygraną”

/LUXTORPEDA ‘Hymn’/

Drodzy Państwo!

Nazywam się Daria, choć większość mówi do mnie DUŚKA :) Mam 37 lat i pochodzę z Górnego Śląska. Od najmłodszych lat choruję na SMA, typ 1. Ta choroba z jednej strony niezwykle utrudnia mi życie i codzienność: ból, brak samodzielności, lęk o każdy kolejny dzień. Jednocześnie jestem osobą, która nawet w najtrudniejszych sytuacjach - poza tym, co smutne i nie łatwe - stara się dostrzegać dobro, piękno i nadzieję. Wierzę, że nadzieja, mimo utartych w naszej świadomości powiedzeń, jednak nie zawodzi i jest drogowskazem dla mądrych.

Od kilku lat mieszkam poza domem rodzinnym. Starając się w miarę moich możliwości zdrowotnych usamodzielnić, przeprowadziłam się do Leszna i założyłam rodzinę. Mimo wielu chwil szczęścia, życie przyniosło trudne chwile. Mój mąż Krystian również chorował i po niecałych 2 latach zmarł. To był dla mnie bardzo trudny czas, w którym moja sytuacja zdrowotna znacząco się pogorszyła. Zarówno pod względem emocjonalnym, jak również somatycznym. Zresztą wiadomo, że to bardzo się łączy.... Ta sytuacja sprawiła, że odsunęłam się od znajomych, zrezygnowałam z rehabilitacji i straciłam pracę, dlatego nie jest łatwo finansowo. Mój organizm jest teraz bardzo utrudzony i wymaga większej troski niż dotychczas. Potrzebna jest mi rehabilitacja wzmacniająca moje mięśnie, a także terapia psychologiczna, która wesprze mnie i pomoże przepracować oraz poukładać: w sercu i głowie, to wszystko, czego doświadczam.

Niedawno odnowiłam znajomość z pewnym mężczyzną. Dominik zobaczył we mnie dobro, tęsknotę i pragnienie założenia rodziny. Czas pokazał, że chcemy stworzyć ją razem – już jako małżeństwo. Mój mąż jest dla mnie wsparciem, oparciem i pomocą. Powoli, bez nacisku zaczął „budzić” mnie do życia. Teraz odnawiam kontakty, zaczęłam pracować. Mam też wsparcie socjalne: renta socjalna i po zmarłym ojcu. Początki są jednak trudne i nie domagamy finansowo. Moja rehabilitacja, terapia i koszty artykułów rehabilitacyjnych są spore… Przerastają nasze miesięczne wpływy.

Dlatego zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Zebrane środki pieniężne zainwestuję w rehabilitację (co najmniej dwa razy w tygodniu, gdzie 45min to koszt 180zł), psychoterapię (raz w tygodniu to koszt 150zł) oraz artykuły potrzebne do wspomagania mojego stanu zdrowia.

Ze wzruszeniem i wdzięcznością zarazem, proszę o pomoc w uzbieraniu kwoty rocznej.