Staś w kwietniu tego roku kończy 6 lat. Na początku roku 2022 zachorował na Ostrą niewydolność nerek, o nieznanej etiologii. Do dnia dzisiejszego nie wiemy co było powodem bardzo poważnego stanu jego zdrowia (LDH 22 tysiące, o włos otarliśmy się od dializowania). Jego organizm był na tyle silny, że sam sobie poradził z tym schorzeniem po miesiącu w szpitalu wyszliśmy do domku. Pamiętam jak dzisiaj jego radość w oczach, gdy w końcu mógł zaczerpnąć świeżego powietrza i po miesiącu mógł zobaczyć się z tatą oraz siostrą (niestety czas covida nie pozwolił na jakiekolwiek odwiedziny).

Po dwóch miesiącach “normalnego” życia znowu trafiliśmy do szpitala z powiększonymi węzłami chłonnymi na szyi. Badania wyszły wszystkie dobrze i wszystko przemawiało, za stanem zapalnych węzłów, natomiast Pan profesor Wysocki uparł się na biopsje węzłów i to dzięki niema została postawiona diagnoza, która zmiotła nas z nóg. 3 tygodnie oczekiwaliśmy na wynik biopsji węzła, kiedy w końcu otrzymałam informacje telefoniczną, że wynik jest gotowy do odbioru poprosiłam o przekazanie informacji telefonicznej czy wynik wyszedł ok, niestety okazało się, że z wycinka węzła wyszedł chłoniak brukittopodobny.

Zaraz po odebraniu wyniku w formie papierowej tego samego dnia skontaktowałam się osobiści z lekarzami z Szpitala Uniwersyteckiego im. Jurasza w Bydgoszczy.

Poproszono nas o stawienie się na oddział w przeciągu 1-2 dni. Jak to mówią instynkt matki nigdy nie zawodzi o spakowani przyjechaliśmy na oddział już następnego dnia z samego rana. Ponowiono badania krwi morfologie, ldh, itd. i po otrzymaniu wyniku było bardzo wysokie prawdopodobieństwo białaczki. Wysoka leukocytoza wszystko na to wskazywała. Na cito postanowiono wykonać badanie szpiku kostnego i płynu mózgowo-rdzeniowego już następnego dnia oraz rozmaz onkologiczny krwi. Po 4 godzinach od pobrania próbek otrzymaliśmy informacje, że zostało zajęte przez blasty już 86% szpiku kostnego oraz 85% krwi (na szczęście płyn mózgowo-rdzeniowy był czysty). Postawiono diagnoze Ostrej Białaczki Limfoblastycznej z komórek pre – T. I tak ok 23 czerwca 2022 roku rozpoczęliśmy ponowną walkę o życie i zdrowie naszego syna. Zostaliśmy zakwalifikowaniu do wysokiego ryzyka przez co przeszliśmy bardzo ciężką chemioterapie. Przed nami jeszcze co najmniej około 3-4 miesięcy intensywnego leczenia (obecnie jesteśmy w trakcie intensywnej chemio i sterydoterapii) następnie ponad rok leczenia podtrzymującego w ciągu którego Staś również nie będzie mógł wrócić do przedszkola. Stasiu jest naprawdę bardzo dzielny w całym toku leczenia, wie że musi wygrać tę walkę 💪🏻🫶🏻. Jesteśmy z niego naprawdę dumni i dziękujemy że zostaliśmy rodzicami superbohatera ❤️

Dziękujemy z góry za pomoc 💙

Klaudia i Krzysiu